Obchodzone na wschodzie święto, ma bardzo głębokie przesłanie. Kto dobrze je zrozumiał, nie spojrzy tak samo na Matkę Bożą i jej relację z Jezusem.
Zaśnięcie Bogurodzicy to jedno z najważniejszych świąt prawosławia. Zamyka cykl dwunastu wielkich świąt obchodzonych przez Kościół prawosławny, tzw. dwunadiesiatych prazdników. Każde z nich akcentuje inną prawdę o Bożym planie zbawienia ludzkości.
Skąd wzięło się to święto?
Obchodzona 28 sierpnia (według kalendarza gregoriańskiego) uroczystość nawiązuje do wydarzenia wzięcia Matki Bożej z duszą i ciałem do nieba, co nazywane jest zaśnięciem. Wierni przygotowują się do niego przez post zwany uspienskim, który trwa dwa tygodnie i w swojej surowości jest bardzo podobny do Wielkiego Postu.
Czas świętowania zawiera także jeden dzień przedświąteczny i osiem dni przedświątecznych poświątecznych. Zostało ustanowione na przełomie IV i V wieku i jest ostatnim świętem w prawosławnym roku liturgicznym, który zaczyna się 1 września.
Jaką opowiada historię?
Po wniebowstąpieniu i zesłaniu Ducha Świętego apostołowie głosili Ewangelię w różnych częściach świata. Matka Boża również podróżowała wiele, jednak najdłużej przebywała w Jerozolimie na Górze Synaj. Tam ukazał się Jej Archanioł Gabriel, który poinformował Ją, że zbliża się Jej odejście z tego świata. Dla Maryi była to dobra wiadomość, ponieważ wiedziała, że spotka się ze swoim Synem Jezusem.
Kiedy nadszedł dzień śmierci, Matka Boża, w otoczeniu apostołów, zobaczyła Chrystusa, który przyszedł, by zabrać Ją do siebie. Powiedziała wtedy: "Uwielbia Dusza moja Pana. I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. Bo spojrzał na swoją pokorną służebnicę" (Łk 1,46-48). On wziął Jej duszę i razem odeszli do nieba.
Ciało Bogarodzicy zostało przeniesione do grobu u podnóża Góry Oliwnej. Po trzech dniach od śmierci na miejsce przybył apostoł Tomasz, który nie zdążył zobaczyć Maryi przed Jej odejściem. Wszedł do grobu, ale nie znalazł ciała.
Dla całego Kościoła stało się jasne, że Maryja została wskrzeszona i wzięta do nieba, gdzie przebywa razem ze swoim Synem.
Różnica między katolicyzmem a prawosławiem
Prawosławne święto Zaśnięcia Bogurodzicy i katolickie Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, choć mówią o tym samym wydarzeniu, to opisują je w inny sposób. W Kościele katolickim mowa jest o tym, że Matka Boża została razem z duszą i ciałem wzięta do nieba.
Dogmat katolicki nie rozstrzyga, czy wniebowzięcie wydarzyło się po Jej śmierci czy z pominięciem umierania. Natomiast prawosławie jasno wskazuje, że najpierw Maryja umarła (zasnęła), potem zmartwychwstała, na koniec została wzięta do nieba.
Znaczenie święta
Zdaniem prawosławnych teologów zaśnięcie Matki Bożej jest uniwersalnym przesłaniem dla każdego chrześcijanina. Śmierć nie jest bowiem końcem, ale tylko odpoczynkiem, krótkim snem, po którym następuje przebudzenie do nowego życia.
Teologiczne znaczenie tego święta pokazuje ikona Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. Co znamienne, nie przedstawia ona samego wzięcia Matki Bożej do nieba. Widoczni są aniołowie i Jezus, który jest "sprawcą całego wydarzenia". Mówi wyraźnie: "ponieważ Matka dała Mi ciało fizyczne, teraz Ja Jej daję życie wieczne".
Na ramieniu Chrystusa jest mała dziewczynka, która symbolizuje ponowne narodzenie Maryi w wieczności. Poniżej apostołowie pochylają się nad ciałem Matki Najświętszej.
(fot. domena publiczna)
Z punktu widzenia wierzącego święto to pokazuje, że śmierć jest początkiem czegoś zupełnie nowego, wejściem w kolejny etap, a nie zakończeniem wszystkiego. Podkreśla także, jak wielka jest godność Maryi i Jej znaczenie w misji Jezusa.
Tak jak Ona zmartwychwstała, tak zmartwychwstanie każdy z nas i narodzi się do nowego życia w wieczności.
Skomentuj artykuł