Ekologiczne rekolekcje wielkopostne #5 - Widzialna i niewidzialna jedność

Popatrz na bliższy nam Układ słoneczny, na planety i ich otoczenie… Przyjrzyj się oczyma wyobraźni Ziemi i Księżycowi… Uświadom sobie, jak wszystko jest powiązane ze sobą.

Wielki Post jest czasem szczególnym, kiedy chcemy wracać do tego, co najważniejsze, przywracać codziennemu życiu właściwe znaczenie. Proponowane na ten okres, we współpracy z Modlitwą w drodze, medytacje „A Bóg widział…”, oparte na biblijnym opisie stworzenia, poprowadzą nas do doświadczenia Tego, który jest początkiem wszystkiego, co było, jest i będzie. On stwarza, powołuje do istnienia. Każdy z nas jest chciany i potrzebny. Inaczej by nie zaistniał. Bóg nie daje życia bytom zbędnym. Odkrywanie tego pozwoli nam odnaleźć swoje miejsce i wypełnić to, co jest naszym przeznaczeniem.

A Bóg widział, że były dobre #5 - Widzialna i niewidzialna jedność

I. Zatrzymaj się i znajdź sobie spokojne miejsce… Poczuj je i posłuchaj jego dźwięków… Uświadom sobie, że jesteś przed obliczem Boga… Wzbudź sobie pragnienie spotkania z Nim… Powierz Mu ten czas, który przed tobą… Zrób jakiś gest, by lepiej wyrazić nadzieję i oczekiwanie na spotkanie z Panem…

II. Dzisiaj zobaczysz, jak cały kosmos, cały nasz świat jest powiązany ze sobą…

1. Pomyśl przez chwilę o dziele stworzenia… Popatrz oczyma wyobraźni na kosmos jak na wielki, różnorodny, w dużym stopniu jeszcze niezbadany, ale spójny organizm, podporządkowany podobnym regułom… Jakie odczucia budzi w tobie taka wizja?... Popatrz na bliższy nam układ słoneczny, na planety i ich otoczenie… Przyjrzyj się oczyma wyobraźni ziemi i księżycowi… Uświadom sobie, jak wszy­st­ko jest powiązane ze sobą… Jak słońce, księżyc, ziemia i inne planety współistnieją, są spójnym systemem…

Popatrz na naszą planetę, na ziemię… Spójrz na świat przyrody ożywionej i nieożywionej… Uświadom sobie, jak wszystkie istoty zależą od siebie nawzajem… Poczuj rytm życia, jaki pulsuje we wszystkich stworzeniach… Pomyśl o tym, jak wszystko w naszym świecie jest ze sobą powiązane… Jesteśmy zbudowani z podobnych elementów… Możemy żyć i rozwijać się, jeśli wszystko będzie w harmonii, w odpowiednim czasie i ilości… Poczuj się częścią tego wielkiego organizmu… To prawda, wiele rzeczy dzieje się niezależnie od człowieka, nie na wszystko mamy wpływ… Ale, jednak poczuj się częścią tego wielkiego daru, jakim jest świat stworzony… Zwróć uwagę, że tobie także została powierzona odpowiedzialność za „uczynienie sobie podda­ną” tej ziemi, która jest twoim życiem… Jakie myśli i odczucia pojawiają się teraz w tobie?...

2. Świat jest jednym, wielkim organizmem… Ludzkość jest także wielkim systemem „naczyń połączonych”… Ostatnie miesiące to szczególny czas, kiedy doświadczamy tego w sposób zaskakująco mocny… Pandemia koronawirusa jest dla nas wyjątkową okazją do przeżywania i refleksji nad tym, jak jesteśmy powiązani i zależni jedni od drugich…

Przypomnij sobie to, co wiesz z historii, o zarazach i epidemiach, które trapiły ludzkość w dawniejszych wiekach… Pomyśl o chorobach, które dziesiątkowały narody, ponieważ nie było wynalezionych na nie lekarstw, penicyliny, antybiotyków czy szczepionek…

Popatrz na historyczne procesy, jak choćby odkrycie i zasiedlenie kontynentu amerykańskiego… Czy zdajesz sobie sprawę, że 90% rdzennych mieszkańców obu Ameryk zmarło, gdyż nie byli uodpornieni na zarazki zwykłej grypy, czy bardziej śmiercionośne zarazki ospy, przywiezione do nich z Europy…

3. Pandemia koronawirusa, która obejmuje dzisiaj praktycznie cały świat, uświadamia nam, że te obrazy zależności od siebie nawzajem całej ludzkości to nie jakaś mroczna i zacofana przeszłość, ale teraźniejszość i aktualne wyzwanie…

Przypomnij sobie jakie myśli towarzyszyły ci w pierwszych dniach i tygodniach, kiedy usłyszałeś infor­macje o pojawiającym się zagrożeniu w Azji, w Chinach… Przypomnij sobie emocje, jakie wtedy odczuwałeś…

Wróć do przeżyć z rozwoju pandemii, do niewyobrażalnego dotąd „zatrzymania świata”, do uziemienia samolotów, lockdownu gospodarki, zagubienia, jakiego doświadczało wielu… Przypomnij sobie obrazy z tamtego czasu: opustoszałe ulice miast, zamknięte kościoły, świat widziany z ekranu telewizora, komputera czy smartfonu… Pomyśl o dojmującym odczuciu sa­motności, lęku i poczuciu zagrożenia, jakich wielu doświadczało… Jakie myśli i odczucia ci wtedy towarzyszyły?... Spró­buj je sobie uświadomić, nie oceniając ani nie wartościując. Po prostu je nazwij…

Pomyśl o tym, co przeżywasz teraz, kiedy walka z pandemią się przedłuża, kiedy powracają obostrzenia… Jakie myśli i odczucia pojawiają się w tobie, kiedy uświadamiasz sobie, że ten problem nie zniknie szybko, że „normalność”, którą znaliśmy już nie wróci?… Czego te przeżycia cię uczą, czego się dowiadujesz o świecie, o sobie samym?...

III. Skoncentruj się na nowo na miejscu, gdzie jesteś, na biciu swego serca, na oddechu… Posłuchaj docierających do ciebie dźwięków i odgłosów… Poczuj się częścią tego wielkiego dzieła stworzenia, którego Bóg dokonał… Podziękuj Mu w kilku słowach modlitwy za Jego obecność w twoim życiu i za ostatnie doświadczenia… Zrób jakiś gest uszanowania, by oddać chwałę Bogu…