Stworzeni, by zwyciężać - Mt 8, 23-27

Gdyby nie było w życiu człowieka burz, nie doświadczałby bezradności, bezsilności. Gdyby nie doświadczał bezradności, bezsilności, nie zwracałby się do Boga o pomoc, nie oddawałby Mu siebie do dyspozycji, nie powierzałby Mu swoich bliskich, nie zgadzałby na to, żeby Bóg kierował jego życiem, nie nadsłuchiwałby, co Bóg mu przekazuje, co mu poleca wykonać. Raz tego doświadczyć i odtąd tylko to jedno się powtarza "Beze mnie nic uczynić nie możecie". Często ktoś stęka, że tyle cierpienia.Tyle cierpienia, tyle życiowych burz i mimo to tyle zbrodni, zabójstw, tyle zła? Czyżby to zło było autorstwa tych co nie zaznali życiowej bezsilności? Zaznali, bo bez cierpienia nie ma żywota. Lecz mimo że zaznali to nie zrezygnowali ze swojego JA, albo ze JA swego ludzkiego pana i władcy. Powiem, że sama burza to nie wszystko, jeszcze bezsilność wobec niej, jeszcze zawołanie do Jezusa. Wtedy szczęście bez granic. Nie z tego, że burza odegnana, że się zwyciężyło - uważam, że się samemu niczego nie zwyciężyło - ale z tego że się przeżyło bliskość z Bogiem.