Pamięć o końcu życia pozwala odkryć jego sens

Perspektywa końca. To jest jeden ze sposobów wydobycia się z pułapki posiadania i skoncentrowania na sobie. Perspektywa końca to nie tylko ‘memento mori’ – rozpamiętywanie osobowej śmierci, ale to przede wszystkim duchowe ćwiczenie pomagające odnaleźć sens życia, trzeźwość osądu i właściwą motywację.

Słowo ewangelii na dzisiaj (3 sierpnia 2025 r.):

Z ewangelii wg św. Łukasza: Wtedy ktoś z tłumu rzekł do Niego: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem». Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?»
Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa [we wszystko], życie jego nie jest zależne od jego mienia».
I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów. I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj! Lecz Bóg rzekł do niego: "Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?" Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem».

Komentarz do ewangelii z dnia (Łk 12,13-21):

Obraz: Ewangelista Łukasz umieszcza to opowiadanie i przypowieść w czasie wędrówki do Jerozolimy, kiedy wokół Jezusa zebrały się wielotysięczne tłumy. Oczyma wyobraźni zobaczę tę sytuację. Posłucham słów Pana. Przyjrzę się swoim odczuciom i myślom.
Myśl: Zamożny człowiek z przypowieści skupiony jest na sobie, na tym, co ‘moje’. Zbiory, spichlerze, dobra. Jego świat, myśli i pragnienia kręcą się wokół posiadania dla siebie i używania. W tym świecie posiadania i korzystania nie ma miejsca dla innych. Bez otwarcia na rzeczywistość wokół nas nie jesteśmy w stanie widzieć rzeczywistości we właściwych proporcjach. Stajemy się zakładnikami swoich pożądań i lęków. Dobra, jakie mamy do dyspozycji stają się pułapką. Uwolni nas tylko dzielenie się nimi z potrzebującymi.
Emocja: Perspektywa końca. To jest jeden ze sposobów wydobycia się z pułapki posiadania i skoncentrowania na sobie. Perspektywa końca to nie tylko ‘memento mori’ – rozpamiętywanie osobowej śmierci, ale to przede wszystkim duchowe ćwiczenie pomagające odnaleźć sens życia, trzeźwość osądu i właściwą motywację.
Wezwanie: Poproszę o mądrość i trzeźwy osąd, bym stawał się bogaty przed Bogiem i hojny w dzieleniu się z potrzebującymi. Podziękuję za duchowe inspiracje, jakich doświadczam.
Jubileusz 2025: W chwili refleksji pomyślę o tym, do jakiej hojności i wobec kogo inspiruje mnie Duch Święty.