Pierwszy tydzień Ćwiczeń Duchowych

Po zrozumieniu czym są Ćwiczenia Duchowe i przygotowaniu do nich, rozpoczynamy pierwszy tydzień modlitwy. Dzień po dniu, krok po kroku, spokojnie podążaj za wskazówkami.

Na początku rekolekcji chcemy uświadomić sobie, że Bóg kocha każdego i każdą z nas wierną i bezwarunkową mi­łością. Zastanawiamy się, kim u samych podstaw naszego istnienia jesteśmy - a właściwie do Kogo należymy. Każdy i każda z nas jest ukochanym synem lub córką Boga - to jądro naszej tożsamości.

Poniżej proponuję wskazówki do modlitwy na każdy dzień tygodnia. To tylko sugestie; pamiętajmy, że Ćwiczenia wyróżniają się tym, że można je dostosować do różnych oko­liczności. Niech nikt nie sądzi, że musi "zaliczyć" wszystkie proponowane niżej czytania biblijne, jakby to była jakaś pra­ca domowa. Jeśli chcesz, możesz zatrzymać się na cały ty­dzień na jednym lub dwóch z nich. Poddaj się kierownictwu Ducha i radom kierownika duchowego (jeśli go masz).

Na początku każdego tygodnia modlitwy prosimy Boga o konkretną łaskę: "Czego pragnę? Co chcę otrzymać podczas tego czasu modlitwy?" W przekonaniu Ignacego taka świa­domość własnych pragnień pozwalała ugruntować modlitwę w naszej rzeczywistości. Ponadto wyartykułowanie własnych pragnień i oczekiwań pomaga nam otworzyć się na przyjęcie spodziewanych i niespodziewanych darów Boga.

Na każdy tydzień proponuję modlitwę o pewną łaskę, ale nie trzeba się modlić ani przedstawionymi niżej słowami, ani o tę konkretną łaskę. Niech nasza modlitwa o łaskę, której pragniemy, płynie przede wszystkim z naszego serca.

Modlitwa o łaskę

Modlę się o następujące łaski: o większą świadomość bliskości Boga; o ufność w osobistą opiekę i miłość Boga wobec mnie.

DZIEŃ 1

Przeczytaj Iz 43, 1-7 ("wezwałem cię po imieniu; tyś moim"). Rozważaj powoli w modlitwie te wersy. Jakie słowa lub ob­razy w tym fragmencie Biblii cię poruszają? Zapytaj siebie: "Kim jest dla mnie Bóg? Jak Bóg mnie widzi?"

DZIEŃ 2

Przeczytaj Łk 12, 22-32 (Nie zamartwiaj się; Tak jak o lilie, Bóg troszczy się również o mnie). Zapytaj siebie: "Jakich trosk i lęków chcę się wyzbyć, gdy rozpoczynam te rekolekcje?"

DZIEŃ 3

Przeczytaj Ps 23 ("Pan jest moim pasterzem"). Rozważaj po­woli w modlitwie te wersy; recytuj je głośno tak jak wiersz. Zapytaj siebie: "Jakie słowa lub obrazy w nim zawarte poru­szają moje serce?"

DZIEŃ 4

Przeczytaj Ps 131 ("Wprowadziłem ład i spokój do mojej du­szy. Jak niemowlę u swej matki, jak niemowlę - tak we mnie jest moja dusza"). Ucz się odpoczynku w Panu; zachowaj wewnętrzną ciszę i spokój i nie zamieniaj modlitwy w rodzaj działania. Zapytaj siebie: "Jakie słowa bądź obrazy wypływa­ją z mojego serca lub wyobraźni?"

DZIEŃ 5

Przeczytaj Ps 139, 1-18 ("Panie, przenikasz i znasz mnie"). Zapytaj siebie: "W jaki sposób Bóg spogląda na mnie? Do jakiego stopnia otwieram się, by przyjąć tę bliskość Boga?"

DZIEŃ 6

Przeczytaj Iz 43, 1-7 lub Ps 139, 1-18. Jeszcze raz rozważaj w modlitwie te fragmenty Pisma Świętego. Zapisz w dzien­niku dary i talenty, którymi obdarzył cię Bóg. Zapisz także swoje bardzo ludzkie słabości i ograniczenia. Pamiętaj, że Bóg kocha nas takich, jakimi jesteśmy.

DZIEŃ 7

Smakuj łaski tego tygodnia. Rozważaj w modlitwie zapiski w dzienniku. Pamiętaj o najważniejszych otrzymanych ła­skach i dziękuj za nie Bogu. Porozmawiaj o tym tygodniu z Bogiem Ojcem, z Jezusem lub z Maryją. Wróć do znaczą­cych dla ciebie w tym czasie słów, fragmentów Pisma Świę­tego, obrazów lub wspomnień.

Treści do dalszej refleksji

Gdy jako rekolektanci i rekolektantki wkroczymy niebawem w Ćwiczenia duchowe, będziemy niejednokrotnie angażować umysł, poddając refleksji i przemyśleniom różne treści. Innym razem będziemy doświadczać w daleko większym stopniu reak­cji płynących z serca i nie angażujących umysłu. Warto pamię­tać, że zawsze dzieje się to podczas modlitwy, niezależnie od tego, czy ma ona charakter bardziej medytacyjny czy bardziej afektywny. Zawsze powinniśmy starać się zachować ducha głę­bokiej czci okazywanej Bogu, zwłaszcza gdy do głosu dochodzą nasze uczucia.

Duszo Chrystusowa

Duszo Chrystusowa, uświęć mię.

Ciało Chrystusowe, zbaw mię.

Krwi Chrystusowa, napój mię.

Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mię.

Męko Chrystusowa, wzmocnij mię.

O dobry Jezu, wysłuchaj mię.

W ranach swoich ukryj mię.

Nie dozwól mi oddalić się od Ciebie.

Od nieprzyjaciela złośliwego broń mię.

W godzinie śmierci mojej wezwij mię,

I każ mi przyjść do siebie, Abym ze świętymi twoimi chwalił Cię

Na wieki wieków. Amen.

Duszo Chrystusowa

(współczesna parafraza)

Jezu, niech wszystko to, czym jesteś, spłynie na mnie.

Niech Twoje Ciało i Krew

będą moim pokarmem i napojem.

Niech Twoja Męka i śmierć będą moją mocą i życiem.

Jezu, z Tobą u mego boku

Niczego mi nie braknie.

Niech schronieniem, którego szukam,

będzie cień Twego krzyża.

Nie pozwól mi uciec od miłości,

którą ofiarowujesz,

ale uchroń mnie od mocy złego.

W chwili, gdy konam,

Obdarz mnie swym światłem i miłością.

Wciąż przywołuj mnie, aż nadejdzie dzień,

kiedy ze świętymi Twymi,

Będę wielbił Cię na wieki. Amen.

Przestroga Ćwiczeń duchowych

Kluczową rolę w Ćwiczeniach odgrywa więź kierownika du­chowego z rekolektantem / rekolektantką. Ignacy, aby ułatwić skuteczną komunikację między nimi i zbudować atmosferę zaufania, przedstawia na początku rekolekcji kilka najważ­niejszych zasad takiej komunikacji, opatrując je wspólnym nagłówkiem "Przestroga":

Aby zarówno dający Ćwiczenia Duchowne, jak i przyjmujący je bardziej pomagali sobie wzajemnie i postępowali [w dobrem], trzeba z góry założyć, że każdy dobry chrześcijanin winien być bardziej skory do ocalenia wypowiedzi bliźniego, niż do jej potę­pienia. A jeśli nie może jej ocalić, niech spyta go, jak on ją rozu­mie; a jeśli on rozumie ją źle, niech go poprawi z miłością; a jeśli to nie wystarcza, niech szuka wszelkich środków stosownych do tego, aby on, dobrze ją rozumiejąc, mógł się ocalić (ĆD 22).

"Przestrogę" często nazywa się ignacjańskim "znakiem plus". Mówi nam ona, że należy, na ile to możliwe, interpretować pozytywnie twierdzenia bliźniego i szczerze i otwarcie roz­wiązywać nieporozumienia i usuwać błędne interpretacje. Błędy drugiej osoby poprawiaj w duchu miłości i pokory.

Te bardzo praktyczne rady mają zastosowanie nie tylko w kierownictwie duchowym, lecz we wszelkich relacjach między ludźmi. "Przestroga" ułatwia także komunikację w grupach odprawiających Ćwiczenia.

*  *  *

Ćwiczenia Duchowe to nowy cykl przygotowany z myślą o tych, którzy chcieliby poznać, czym są Ćwiczenia Duchowe św. Ignacego Loyoli i wiedzieć, jak stosować je w praktyce. Przez kolejne tygodnie krok po kroku pokażemy ich kolejne etapy oraz przedstawimy cenne techniki związane z modlitwą. W każdy piątek tylko na DEON.pl

​

Wszystkie odcinki cyklu znajdziesz TUTAJ

*  *  *

Tekst pochodzi z książki "Ćwiczenia Duchowe" Kevina O'Briena SJ