Carli Hamilton urodziła się z rdzeniowym zanikiem mięśni. Rodzicom powiedziano, że nie przeżyje swoich piątych urodzin. Dorastała w niepewności.
Ile jej jeszcze czasu zostało? Kiedy umrze? Zawsze była znana jako "dziewczyna na wózku inwalidzkim". Kiedy była młodsza, nie znosiła tego określenia.
Z wiekiem nauczyła się kochać siebie i swój wózek inwalidzki. Marzyła o randkach, ale wszyscy jej powtarzali, że nikt z nią nie będzie chciał zbudować wspólnej przyszłości. Nie wiedziała, jak długo będzie żyła, czy będzie mogła mieć dzieci. Szybko przestała myśleć o randkach, przyjęła zasadę, że pozostanie samotna.
Skończyła studia i przeprowadziła się do Kalifornii. Tam w kościele poznała chłopaka, zagadał do niej, pytając: "czy jesteś tutaj nowa? Skąd pochodzisz?" Czekała na typowe pytanie: "dlaczego jesteś na wózku inwalidzkim?". To był pierwszy mężczyzna, który jej o to nie zapytał.
Dopiero trzy miesiące po tym spotkaniu, umówili się na randkę. Nadal nie była przekonana, czy od niej nie ucieknie, kiedy zrozumie, że codzienność z nią to pomoc przy ubraniu lub przy myciu.
Przyjaźnili się przez rok. Wiedziała, że jest naprawdę w niej zakochany, ale równocześnie nie wykonał żadnego ruchu w tę stronę. Niespodziewanie w styczniu Jared poprosił Carli o rękę. Nigdy wcześniej nie doświadczyła takiej miłości, dopóki go nie poznała.
Podkreślają, że ślub był najważniejszym dniem w ich życiu. Teraz mija ich dziesiąta rocznica. Jared codziennie kładzie ją do łóżka, pomaga jej wziąć prysznic, wysuszyć włosy, ubrać się. Pokazał jej prawdziwą, bezwarunkową miłość. Zastanawiali się, jak będzie wyglądać ich przyszłość, czy będą mieli dzieci, Jared zawsze odpowiadał: "Nie obchodzi mnie, czy będziemy mieli dzieci. Chcę mieć dzieci, ale przede wszystkim chcę więcej ciebie".
- On kocha mnie za to, jaka jestem naprawdę. Kocha mnie w najlepszym i najgorszym wydaniu. Nic nie zrobiłam, żeby zasłużyć na jego miłość. Będę się starała każdego dnia, żeby być godna jego miłości, żeby móc oddać mu całą miłość - podkreśla Carli.
Skomentuj artykuł