To najtrudniejsze doświadczenie, gdy rozsypują się relacje. Tak się módl, gdy czujesz osamotnienie

To jest często najtrudniejsze doświadczenie naszego życia: gdy ważni, bliscy ludzie oddalają się od nas. I wydaje nam się, że nikt nie został. Czeka nas samotność i nieszczęście. Dlaczego nasi przyjaciele przestali się nami interesować? Czemu wszyscy są zbyt zajęci, by znaleźć dla nas czas?

Te słowa są dla ludzi, którzy gorzko przeżywają samotność

Jeśli tak się czujesz, pamiętaj, że to doświadczenie dzieli z tobą wiele osób: teraz i w przeszłości. Tak samo musiał czuć się psalmista, gdy pisał ten psalm - czytamy go w Biblii jako osiemdziesiąty ósmy. Ludzie nagle znikli z twojego życia, choć przecież byli i przyjaciele, i znajomi. A teraz - nie ma nikogo. Smutek i rozczarowanie przytłaczają.

W takich chwilach może pomóc czytanie i rozważanie psalmu 88: szczere zwrócenie się do Boga, by powiedzieć Mu o tym, jak źle nam z tym brakiem relacji, który nas mocno dotyka.

Opowiedz Mu o tym, co czujesz naprawdę

Razem z Wydawnictwem Pallottinum i twórcami bloga Maluczko przygotowaliśmy dla ciebie rozważanie psalmu 88. To tekst, który zachęca do opowiedzenia Bogu, jak czujesz się naprawdę: o tych wszystkich nieudanych relacjach, rozczarowaniach, o żalu i zawiedzionych obietnicach. Nie musisz przed Nim niczego udawać ani zachowywać żadnych pozorów, by nikogo nie urazić.

Jeśli tylko możesz, przygotuj sobie teraz notes i długopis (albo jego cyfrową wersję, choć gorąco polecamy analogową!), zrób filiżankę czegoś dobrego do picia i podaruj sobie kwadrans spokoju na spotkanie ze Słowem i samym sobą.

PSALM 88

Panie, mój Boże,
za dnia wołam,
nocą się żalę przed Tobą.
Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa,
nakłoń swego ucha na moje wołanie!
Bo dusza moja jest nasycona nieszczęściami.
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych,
uczyniłeś mnie dla nich ohydnym,
jestem zamknięty, bez wyjścia.
Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy:
domownikami moimi stały się ciemności.

Samotność. To jest powód rozpaczy naszego autora psalmu, który opowiada Bogu o tym, że ludzie, którzy byli mu bliscy, znikli. „Domownikami moimi stały się ciemności” – ile goryczy i żalu jest w tym poetyckim obrazie! To jest często najtrudniejsze doświadczenie naszego życia: gdy ważni, bliscy ludzie oddalają się od nas. I wydaje nam się, że nikt nie został. Czeka nas samotność i nieszczęście.
Czy to wina psalmisty, czy okoliczności? Dlaczego został porzucony przez przyjaciół? Tego nie wiemy; może nie mogli już go znieść. Ale psalm 88 pokazuje, że nawet gdy nas wszyscy opuszczą, to jest zawsze ktoś, kto nigdy nas nie zostawia i zawsze możemy opowiedzieć Mu o tym, co się dzieje w naszym życiu. Kto zniesie nas zawsze, niezależnie od tego, z czym do Niego przychodzimy, i ma nieskończoną cierpliwość do naszych relacji i nas, psujących je raz za razem.

Pytanie do rozważenia psalmu 88:

A dziś tylko jedno zadanie. Znajdź czas i miejsce, by przed Bogiem opłakać wszystkich, którzy cię zranili, porzucili, zostawili, odeszli. Pozwól sobie na łzy. Opowiedz Bogu o tym, jak się czujesz, i odważ się na absolutną szczerość.

---

Komentarz i pytania do rozważania są fragmentem notatnika "Psalmy. Notes duchowy do spotkań ze Słowem". Ten nietypowy notes wydany przez Wydawnictwo Pallottinum to proste narzędzie, które pomoże ci przeczytać i rozważyć Księgę Psalmów i krok po kroku poprowadzi cię do dobrej i mocnej relacji z Bogiem i spełnionego życia.