Pokusa, której trudno jest się oprzeć

W obecnych czasach jedną z rzeczy, które nasze społeczeństwo docenia najbardziej, jest szybkość. Szybki Internet, szybkie samochody, fast foody… To tylko kilka rzeczy, na których zależy nam najbardziej.

Im szybciej coś dostaniemy lub szybciej jest zrobione, tym lepiej.

Gdy robimy coś szybko, mamy tendencję do niedoceniania tego. Jednocześnie możliwe, że działamy w pośpiechu, bo nie doceniamy tego, co robimy. Nie jest normalnym, by ignorować wspaniałe i ważne rzeczy wokół nas. Tylko mało istotne rzeczy pomijane są w pośpiechu i to wiele mówi o współczesnym sposobie myślenia, kiedy chcemy, aby wszystko - począwszy od rozmów, aż po przygotowanie jedzenia - było natychmiastowe.

Życie to nie wyścig, a droga, którą należy się rozkoszować. Jednak często jesteśmy zbyt zajęci, by zagłębić się w istotę czegokolwiek. Mkniemy z miejsca na miejsce, nie mając czasu na zatrzymanie się i zapytanie, dlaczego robimy to, co robimy, i dlaczego omija nas tyle pięknych rzeczy dookoła? Ponadto, szybciej gromadzimy pewne rzeczy, niż dajemy sobie czas na czerpanie z nich radości, przez co doceniamy bardziej to, że otrzymujemy więcej niż sami posiadamy. Ale jaki jest sens posiadania czegoś, jeśli tego nie doceniamy?

Pośpiech jest wrogiem myśli. Najszczęśliwsi ludzie na świecie to tacy, którzy osiągnęli niewiele, ale najwięcej doświadczyli. Zgodnie ze standardami współczesności tacy ludzie marnują swoje życie oraz potencjał. Mogliby robić o wiele więcej ze swym życiem. Obecnie wartość człowieka mierzona jest na podstawie osiąganych przez niego wyników, jego wydajności oraz wartości rynkowej, lecz tylko ktoś naprawdę mądry wie, że to, jak żyjemy, ma większą wartość, niż to, co zrobimy. Nie powinniśmy być oceniani za to, co stworzymy, ale za to, kim jesteśmy.

Szybkie tempo życia prowadzi do jego powierzchownego doświadczania i tłumi coś, co zawdzięczamy Bogu - błogosławieństwo. Jeśli potraktujemy całe nasze życie jako obowiązek do spełnienia lub jako przeszkodę do ominięcia, to nigdy niczego prawdziwie nie docenimy. A jeśli niczego nie docenimy, u kresu życia będziemy zmęczeni i rozgoryczeni, nie mając czego wspominać.

Musimy odeprzeć kult szybkości, ponieważ poniża on nasze poczucie człowieczeństwa. Nie jesteśmy automatami ani maszynami. Jesteśmy ludźmi. Posiadamy duszę. Nasza wartość nie może być oceniana przez żadne statystyki. Jesteśmy istotami stworzonymi, by wpatrywać się na świat niczym dziecko, z szeroko otwartymi oczami oraz zadumą. Jesteśmy istotami stworzonymi do wychwalania.

Nie spiesz się, zwolnij. Skup się na tym, co robisz, nieważne, czy to praca, zabawa, posiłek czy modlitwa. Zwracaj większą uwagę na swoje czyny i skoncentruj się. Docenienie jest źródłem radości i dziękczynienia oraz owocem cierpliwości i doznań.

Jeżeli coś jest warte wykonania, rób to powoli.