Są bardzo spragnieni "zdrowej nauki". Misja w Bella Vista [FOTOREPORTAŻ]

Ciepłe popołudnie. Dzieci i młodzież z całej wioski idą nad rzekę. Troskliwa mama krzyczy tylko na odchodne, żeby uważać na kajmany (krokodyle) i piranie. W wodzie chłopcy ścigają się, kto pierwszy dopłynie do trzeciej skały. Kobiety zajmują się praniem. Czasem z wody wynurzają się delfiny rzeczne.

To codzienny obraz podczas lipcowych ferii zimowych w Bella Vista. W tym roku jednak coś się zmieniło. Do wioski przybyła grupa misyjna braci franciszkanów studiujących teologię w Cochabamba oraz wolontariuszy z Niemiec i Boliwii.

Bella Vista to siedziba parafii. Proboszcz, 92-letni Hiszpan z pochodzenia, poza pracą duszpasterską służy potrzebującym jako lekarz. Odpowiada za wiele "comunidades", małych wiosek i osiedli, które dzielą olbrzymie odległości. Do wielu z nich można dotrzeć tylko łodzią. Choć i to nie zawsze jest możliwe, zwłaszcza w porze deszczowej.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}

Młodzi misjonarze podzielili się na 3 grupy, aby odwiedzić wiernych, którzy mają bardzo ograniczony dostęp do kapłana, sakramentów czy katechezy. Moja 5-osobowa ekipa po 6-godzinnej podróży samochodem i trzykrotnej przeprawie przez rzekę dotarła do docelowej wioski. Chaty z nieoheblowanych desek kryte liśćmi palmy, brak elektryczności, niesamowita ilość komarów i im podobnych zwierzątek to nasze pierwsze wrażenia. W wiosce była kiedyś kaplica, niestety się zawaliła. Ludzie skrajnie ubodzy, ale z wielkim sercem, dzielący się tym, co mają.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}

Odwiedziliśmy wszystkie domy, modląc się z mieszkańcami i zapraszając na przygotowane przez nas spotkania. Staraliśmy się poświęcić więcej czasu na rozmowę z osobami chorymi. Gry i zabawy dla dzieci i młodzieży połączone z katechezą zajęły większość czasu naszej obecności w tej wiosce. Późnym wieczorem modliliśmy się wspólnie z mieszkańcami różańcem i celebrowaliśmy Liturgię Słowa Bożego. Ludzie ci są bardzo spragnieni "zdrowej nauki", przygnieceni ciężarem rywalizacji między różnymi sektami i grupami religijnymi, które próbują pokazać, że wszyscy poza ich własną wspólnotą to grzesznicy i kłamcy. Wiara w wiosce jest przekazywana dzięki starszemu małżeństwu, które na swój bardzo prosty sposób czci Ducha Świętego.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}

Choć wróciliśmy do Bella Vista, nasza misja się nie skończyła. Przygotowaliśmy spotkanie młodych z całej okolicy, z terenów mających stosunkowo dobrą komunikację z naszą wioską. Świadectwa, konferencje, zabawy, wspólny obiad i pływanie w rzece wypełniły pierwszy dzień. Rozmawialiśmy o przebaczeniu i pojednaniu w rodzinie. Niestety tutejsza rodzina jest bardzo rozbita, często młodzi wychowują się bez rodziców, wczesna inicjacja seksualna prowadzi do sytuacji, w której "dzieci rodzą dzieci". Istnieje także spory problem alkoholowy.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}

Po wieczornej celebracji Słowa i kolacji razem z młodymi udaliśmy się na pokład barki. Czekała nas całonocna podróż przez Rio Blanco, której wody wpadają do Amazonki. Nocne niebo rozświetlone przez tysiące gwiazd niedostrzeganych w mieście pełnym świateł zrobiło na wszystkich olbrzymie wrażenie. Nad ranem dotarliśmy w pobliże docelowego wzgórza. Po przeprawie po pas w wodzie czekała nas wspinaczka. Młodzi nieśli ze sobą belki olbrzymiego krzyża, manewrowanie z nimi między drzewami i zaroślami przy podejściach pod górę nie było tak łatwe. W drodze spotkaliśmy kilkunastometrową anakondę.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}

Ze szczytu wzgórza rozległ się niesamowity widok na olbrzymie połacie tej amazońskiej ziemi. Podczas nabożeństwa pod przewodnictwem diakona wzniesiony w górę krzyż zakrólował nad całą okolicą.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}

Po powrocie zorganizowaliśmy spotkanie dla rodziców o komunikacji afektywnej w rodzinie. Nie zapomnieliśmy o dzieciach spragnionych bycia razem z braćmi franciszkanami i wolontariuszami. Czas misji w departamencie Beni dobiegł końca. Czekała nas dalsza droga. Kilkanaście godzin w samochodzie po drogach tak bardzo innych od tych, które znamy z Polski.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}

Korzystając z okazji, razem z 3 braćmi odwiedziłem polskiego misjonarza pracującego w San Javier. Znajduje się tam przepiękny kościół (wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO) i klasztor wzniesiony przez jezuitów jako część tak zwanej redukcji, a po kasacji ich zakonu odziedziczony przez naszych braci, którzy pracowali wśród Indian Chiquitanos. Krzyż z placu głównego w tej miejscowości był symbolem V Kongresu Misyjnego Obu Ameryk, na który podążaliśmy.

_{(fot. Efraim Rogula OFM)}