Zniechęcony pyta biskupa o obłudę

Zniechęcony: Tyle razy słyszałem, ze miłość do Boga wyraża się w miłości względem bliźniego i odwrotnie, miłość drugiego człowieka jest sprawdzianem miłości Boga. Tymczasem odnoszę wrażenie, że wierzący bardziej kierują się chwilowymi odczuciami, urazami, zranieniami niż przykazaniem miłości. Tak jest często w rodzi­nie i tak bywa - słyszę o tym - między księżmi. Tak odnoszą się czasem księża do świeckich.

Biskup: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego, z całej duszy i ze wszystkich sił swoich, a bliź­niego swego, jak siebie samego”. Przykazania miłości Boga i bliźniego są ze sobą ściśle związane. Miłość bliź­niego jest darem Ducha Świętego. Sami nie jesteśmy zdol­ni, by przebaczyć i zło dobrem zwyciężać. Bliźni jest za­równo darem, jak i krzyżem. Do relacji z drugim człowiekiem możemy odnieść słowa Pana Jezusa: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Łk 9, 23). Miłość pełna ofiary, przebaczenia jest stratą -w wymiarze ziemskim - ale jest zyskiem w świetle wia­ry. „Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa” (Łk 9, 24).

Boże, źródło wszelkiej miłości. Tyle nienawiści między ludźmi: w rodzinach, w sąsiedztwach, w pracy, między grupami politycz­nymi, etnicznymi, między narodami. Boże, z przerażeniem my­ślę o wojnach, zamachach, zabójstwach, o krwawej zemście. Iluż niewinnych ludzi zginęło w obozach zagłady, na zsyłkach. My­ślę przed Tobą, Panie, o nierównościach w posiadaniu dóbr, o głodnych, więzionych niesprawiedliwie.

Daj nam, Boże miłosierny, głęboką wiarę w moc miłości. Daj zwaśnionym łaskę, by byli gotowi kochać w imię Twoje. Spraw, by Twoi kapłani byli przykładem miłości ofiarnej, jednoczącej, szukającej tego, co łączy. Niech osoby duchowne będą podda­ne Duchowi Miłości.

Fragment książki biskupa Jana Szkodonia, Modlitwa zniechęconego