Deon.pl
Już dwa razy zapowiadano w tym roku spotkanie papieża Franciszka i patriarchy Cyryla. Za każdym razem je odwoływano. Czy w tej sytuacji dojdzie do zmiany w relacjach Watykanu z Moskwą?
W uroczystość Wniebowzięcia Najświatlejszej Maryi Panny kierujemy myśli ku niebu. Ale to nie powód, by lekceważyć to, co się dzieje z Ziemią. Także to, co się aktualnie dzieje z Odrą.
Co najmniej od czasów św. Jana Pawła II wiadomo, że słowa, które papieże wypowiadają podczas swych pielgrzymek do konkretnych społeczności, znajdują zastosowanie także w innych zakątkach ziemskiego globu.
Rzadko się zdarza, żeby Następca św. Piotra był autorem zamieszczanych w mediach wspomnień o dopiero co zmarłych. A chyba zupełnie wyjątkowo ma to miejsce w sytuacji, gdy osoba zmarła deklarowała się jako niewierząca.
Znaki czasu, w porę dostrzeżone i prawidłowo odczytane, pozwalają Kościołowi przewidzieć wiele wydarzeń, tendencji, szans i zagrożeń. Jeśli ich nie zauważa lub powierzchownie interpretuje, daje się zaskoczyć.
Według prefekta watykańskiej Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, którego Franciszek właśnie dopisał do listy kardynałów, z liturgią, a zwłaszcza z przezywaniem Eucharystii, jest w Kościele źle. Czy ma to coś wspólnego z koronkami, o których niedawno wspominał Franciszek?
W wojnie na Ukrainie walczą chrześcijanie z chrześcijanami, a nawet prawosławni z prawosławnymi. Czy w takiej sytuacji jest czas i miejsce na ekumenizm?
Czy wizyta abp. Paula Gallaghera w Ukrainie to przygotowania do wizyty papieża Franciszka w tym kraju? Odpowiedź związana jest z papieską wizją polityki.
Tocząca się tuż za naszą wschodnią granicą wojna bardzo mocno ingeruje w naszą moralność, w nasze postrzeganie przykazań i podanych w Ewangelii zasad, w to, jak traktujemy innych ludzi. Wpływa na duchową sferę naszego życia bardziej, niż sobie z tego zdajemy sprawę.
Trwa Rok Rodziny „Amoris laetitia”. Do jego zakończenia zostało niewiele czasu. Pora zapytać, jak wykorzystaliśmy minione miesiące.
Nie tylko w Kościele można dostrzec zagubienie płynącym z Watykanu przekazem dotyczącym agresji Rosji na Ukrainę. Oczekiwana jest przez wielu większa jednoznaczność.
Do Polski przybywa patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I. Z pewnością wielkie znacznie ma ona dla pocieszenia i duchowego umocnienia prawosławnych uchodźców wojennych z Ukrainy. Ale czy będzie też miała jakiś dodatkowy wymiar?
Agresja Rosjan na Ukrainę i wybuch wojny bezpośrednio za naszą wschodnią granicą z dnia na dzień przyniósł Kościołowi katolickiemu w Polsce liczne wyzwania, z którymi będzie się musiał zmierzyć. Część z nich już jest wyraźnie widoczna, inne dopiero się ujawnią za jakiś czas.
Krańcowe wydarzenia, takie jest wojna, okazują się testem dla wyznawców różnych religii. Szczególny egzamin zdają przywódcy wspólnot wiary.
Coraz wyraźniej widać, że obecność papieża Franciszka w wielu miejscach na ziemskim globie postrzegana jest jako ostatnia nadzieja na pokój. Z czego to wynika?
Polskie społeczeństwo się starzeje. To problem nie tylko dla demografów, polityków i ekonomistów. Ma to znaczenie także dla Kościoła.
Pandemia wpływa na niemal wszystkie sfery ludzkiego życia. Także na religię i wiarę. Skutki tego wpływu już odczuwamy w Kościele.
W różnych zakątkach ziemskiego globu toczą się prace, które mogą mieć ogromny wpływ na to, jak będzie postrzegane i wyceniane ludzkie życie. Kościół powinien się im uważnie przyglądać.
Jorge Mario Bergoglio został papieżem po osiągnięciu biskupiego wieku emerytalnego. Czy to w jakiś sposób wpływa na kształt jego pontyfikatu? Czy liczący osiemdziesiąt pięć lat człowiek może zmienić Kościół? I czy chce go zmieniać?
Grudniowa pielgrzymka papieża Franciszka pokazała, że w rozmowie o chrześcijańskich źródłach i korzeniach Europy nie da się pominąć kwestii migrantów. To temat dotykający fundamentów europejskiej cywilizacji.
{{ article.description }}