Dzięki temu stworzycie małżeństwo, w którym będziecie szczęśliwi

Warto myśleć w następujący sposób: czy to, co robię w stosunku do żony, do rodziny, do siebie samego jest korzystne dla nas, dla naszej jedności, czy nie koniecznie? Myślę, że to zdanie jest kluczem do szczęścia.

"Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem." Mt 19,5

Co może to oznaczać w praktyce dnia codziennego ? Jak żyć tym przykazaniem?

Pierwszym etapem do życia tym prawem Bożym powinna być świadomość iż jesteśmy dosłownie jednością, jednością w domu, w codzienności, w duchowieństwie, we wszystkim. Już nie ja egoista Jaś i ja egoistka Małgosia, ale MY jako całość, jedność. Oczywiście nie jest to łatwe, gdyż wyrzekanie się egoizmu trwa całe życie i zazwyczaj kończy się śmiercią, ale próbować zawsze warto.

Jak to osiągnąć?

Przepis wydaje się być prosty, traktować relację z żoną/mężem jako relację do jedności (do nas).

Kiedy pomagam jedności?

• gdy chwalę współmałżonka za różne rzeczy, nie tylko w domu ale również przy innych (spróbujcie i zobaczcie radość na twarzy swojej drugiej połówki i automatycznie na swojej)
• gdy wykonuję drobne gesty dla naszej jedności (zaścielenie łóżka, wyniesienie skarpetek, odkurzenie domu, pozmywanie naczyń, posprzątanie samochodu - mnóstwo jest tego)
• gdy widzę i dziękuję za drobne gesty (sprawia to, że druga strona jest doceniana za to, co robi i ma większe chęci na powtórkę)
• gdy wspólnie podejmujemy decyzje
• gdy niczego nie zatajam (chyba nikt nie lubi nieszczerości)
• gdy rozmawiam o tym, co mnie boli, ale nie w tonie oskarżeń, a w tonie własnych odczuć
• gdy pozwalam dojść do głosu drugiej osobie
• gdy razem wykonujemy różne prace
• przede wszystkim gdy znajduję czas na rozmowy (zwłaszcza kobietom bardzo tego brakuje - my panowie mamy inaczej :))

Kiedy z kolei szkodzę jedności ?

• gdy ukrywam wydatki
• kiedy egoistycznie sam / sama podejmuję decyzję za dwie osoby (chyba nikt nie lubi być stawiany przed faktem dokonanym)
• kiedy nie mówię o tym, co mnie boli w relacji (z tego rodzą się frustracje)
• kiedy ganię współmałżonka za byle co (uwierzcie rykoszetem i wam się dostanie)
• kiedy nie wracam długo do domu i nie uprzedzam o tym (ileż kłótni przez to bywa w związkach)
• kiedy nie pomagam w domu (tu powinna być zachowana równowaga, gdyż nie może być tak, że jedna strona tylko pomaga, a druga tylko wymaga pomocy)
• kiedy każę się domyślać, zamiast powiedzieć coś wprost (zwłaszcza panie mają z tym problem - ja wiem taka wasza natura, ale wszędzie piszą, że mężczyzna się nie domyśla :))
• kiedy robię dobre gesty w celu otrzymania czegoś za to, na zasadzie wymiany handlowej (miłość i związek to nie targ, tu uczynki powinny być za darmo i bez oczekiwania zapłaty)

Przykładów może być mnóstwo warto myśleć w następujący sposób: czy to, co robię w stosunku do żony, do rodziny, do siebie samego jest korzystne dla nas, dla naszej jedności, czy nie koniecznie? Myślę, że to zdanie jest kluczem do szczęścia.

>> Twój mąż jest gościem we własnym domu? Warto powiedzieć mu jedno

Podejmiesz wyzwanie takiego myślenia, a co ważniejsze pójdą za tym czyny?

Jeśli podejmiesz to wyzwanie, trzymam za Ciebie kciuki z całego serca - spróbuj i zobacz, jak zmienia się Twoja relacja - zmienia na lepsze, czego oczywiście życzę.

Tekst pochodzi z bloga dwojejednymcialem.blog.deon.pl.