Aurelian

Imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen od gentilicium Aurelius (z rodu Aurelia) lub od nazwy szczepu galijskiego Aureliani ze stolicą Cenabum. Łacińskie Aurelius mogło być używane jako praenomen i jako gentilicium. Obok męskiego Aurelianus było też w użyciu żeńskie Aureliana. Z historii Rzymu znany jest cesarz Lucius Domitius Aurelianus (-275 r.), który pierwszy zaczął nosić diadem cesarski. Zamordowany został przez swego wyzwoleńca Mnesteusa w pobliżu Bizancjum.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aurelianus, ang., niem. Aurelian, fr. Aurelien, ros. Awrelian.

Repertoria hagiograficzne, odróżniając Aureliuszy (Aurelius) od Aurelianów (Aurelianus), wymieniają pięciu świętych, noszących to ostatnie imię. Trzech z nich nie wyłania się z pomroki dziejów w sposób dostatecznie wyraźny. Przedstawiamy tu krótko pozostałych:

Aurelian, biskup Arles. Wybrano go na życzenie króla Childeberta w r. 546. W tym samym roku papież Wigiliusz posłał mu paliusz i mianował swym wikariuszem w Galii. W dwa lata później Aurelian założył opactwo Św. Piotra oraz klasztor żeński pod wezwaniem Najśw. Marii. Wigiliusz apelował potem do niego, aby poprzez Childeberta interweniował u króla Ostrogotów Totili na rzecz immunitetu kościołów rzymskich. W tym też czasie (549) biskup uczestniczył w synodzie w Orleanie. Zmarł 16 czerwca 551 r.

Aurelian, arcybiskup Lyonu. Był najpierw archidiakonem w Autun. Otrzymał następnie we władanie opactwo Ainay, w którym odnowił życie zakonne i które wzbogacił relikwiami. Po śmierci biskupa Remigiusza powołano go na stolicę metropolitalną w Lyonie. Jako arcybiskup uczestniczył w kilku współczesnych synodach. Nadal także zajmował się mnichami i w r. 878 tych, którzy uciekali przed Normanami, zaprosił do ufundowanego przez siebie opactwa w Seyssieu. Poparł potem hrabiego Bosona w jego staraniach o koronę Prowansji i przez jakiś czas był jego archikanclerzem oraz wychowawcą jego syna Ludwika. Później jednak opowiedzał się za Karolem Otyłym. Po śmierci ostatniego (888) poparł Ludwika, swego wychowanka. Wziął jeszcze udział w synodzie w Chalon-sur-Saône, na którym nazwany został prymasem całej Galii. Zmarł 4 lipca 895 r.