Florentyna

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, analogiczne do męskiego FLORENTYN.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Florentina, ang. Florence, hiszp. Florentina, niem. Florentine, ros. Fłorentina, węg. Florentina, wł. Florentina, Fiorentina.

Florentyna z Kartageny (w Hiszpanii). Była córką Seweriana, a siostrą świętych Leandra, Fulgencjusza i Izydora. Z pism Leandra i Izydora najwięcej się też o niej dowiadujemy. Swego kraju urodzenia prawie nie znała, bo była zupełnie mała, gdy rodzina wyemigrowała do Betyki. Wnioskuje się stąd, że urodziła się około r. 550. Osiedlili się potem w Sewilli. W jej wychowaniu duży udział miał Leander. Zasmakowała m.in. w lekturze Pisma Św. Brat zadedykował jej także swój traktat De institutione virginum. Wstąpiła następnie do klasztoru, kierowanego przez ksienię Turturę. Została prawdopodobnie jej następczynią, bo św. Braulio zwie ją praeposita virginum. We wspomnianym klasztorze zakończyła zapewne swe święte życie. Pochowano ją obok Leandra, który zmarł (601) przed nią. Sama natomiast wyprzedziła do Pana Izydora, zmarłego w r. 636. Przypuszcza się stąd, że zmarła w r. 633. Kalendarze mozarabskie jej nie wspominały. Wzmiankował ją dopiero tzw. kalendarz franko-hiszpański z O-a, który pochodzi z końca XII w. Rozbudzeniu lub odnowieniu kultu przysłużyło się odnalezienie relikwii w Berzocana. Diecezja Placencia obwołała Florentynę swą patronką. Natomiast Baroniusz umieścił ją w swym martyrologium pod dniem 20 czerwca.