Honorata

Jest to żeńska forma imienia męskiego HONORAT.

W Polsce to imię rzadkie, występowało w końcu XIX i na początku XX w. najczęściej w spieszczeniach Honorka, Honorcia, Honoratka. Warto dodać, że na początku XIX w. istniała w Warszawie kawiarnia Honoratka, która była miejscem spotkań grup wolnościowych.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Honorata, hiszp. Honorata, ros. Gonorata, wł. Onorata.

Znamy jedynie trzy święte tego imienia. Dwie Honoraty to męczennice omawiane zazwyczaj razem ze swymi towarzyszkami męczeństwa; przedstawiamy trzecią, niewiele lepiej znaną.

Honorata z Pawii. Znamy ją przede wszystkim z życiorysu jej świętego brata, Epifaniusza, biskupa tego miasta. Była najmłodszą z czterech jego sióstr, które nosiły imiona Specioza, Luminoza i Liberata. Biskup poświęcił Honoratę na służbę Bogu. Była odtąd virgo Deo dicata. Gdy w r. 476 król Gotów, Odoaker, złupił miasto, znalazła się wśród branek, ale brat wykupił ją wraz z wielu innymi. Resztę życia wypełniła bogomyślnością i dobrymi uczynkami. Źródła do historii Pawii dobrze zaświadczają kult, jakim się tam cieszyła. Martyrologium Rzymskie wspomina ją 11 stycznia.