Joachima

Jest to żeńska forma biblijnego imienia JOACHIM. W Polsce mało jest znana.

Joachima De Vedruna urodziła się 16 kwietnia 1783 r. w Barcelonie jako córka Wawrzyńca i Teresy Vidal. Od najwcześniejszych lat marzyła o życiu zakonnym, także o zamknięciu się w barcelońskim karmelu. Ale poddała się życzeniom rodziców: 24 marca 1799 poślubiła Teodora De Mas. Małżeństwo okazało się bardzo dobre i dzietne. Powiła dziewięcioro dzieci. Po przejściach wojennych mąż zmarł. Miała wówczas trzydzieści trzy lata. Nie załamała się. Teraz znów zapragnęła wstąpić do zgromadzenia kontemplacyjnego, ale posłuchała spowiednika, o. Szczepana di Olot, kapucyna, i poświęciła się wychowaniu dzieci. Troskę o własne dzieci połączyła z troską o dzieci potrzebujące pomocy i biedne. Potem usunęła się do Manso Escorial pod Vich i tam wraz z innymi założyła Zgromadzenie Karmelitanek Miłości. Początki nie były łatwe. W czasie wojny siedmioletniej została nawet uwięziona, potem uchodzić musiała do Francji. Do kraju wróciła w r. 1843. W sześć lat później, złamana chorobą, zrezygnowała z rządów w zgromadzeniu. Zmarła w Barcelonie na cholerę w dniu 28 sierpnia 1854 r. Beatyfikował ją w r. 1940 Pius XII, kanonizował zaś w r. 1959 Jan XXIII.