Samson

Forma łacińska imienia SAMPSON.

Samson, opat z Dol. Jego żywot był ongiś przedmiotem gorących polemik. Jedni oceniali go jako późny pomnik bretońskich aspiracji polityczno-kościelnych, inni zarzucali pierwszym pewne obrazoburstwo. Przyznano w końcu, że pismo zawiera sporo elementów historycznych. Samson urodził się w południowej Walii, w rodzinie dworzan. Matka, która długo oczekiwała potomstwa, ofiarował go na służbę Bożą. Wychowywał się pod opieką św. Iltuta, opata. Gdy zaczął się wyróżniać, jacyś zazdrośnicy chcieli go otruć. Mając już święcenia kapłańskie, opuścił opactwo i udał się na wyspę Caldey. Został tam opatem. Wrócił potem do Walii i do życia zakonnego pociągnął rodzinę. Osiadł następnie w pustelni, ale odkryto go i przynaglono do przyjęcia sakry biskupiej. W tym charakterze zajmował się gorliwie ewangelizowaniem Bretonów. Obdarowany hojnie przez niejakiego Prywata, u ujścia Guyoult wystawił klasztor, wokół którego powstało z czasem miasto Dol. Był teraz na modłę celtycką biskupem-opatem. Stał się też obrońcą uciśnionych. W tym charakterze nawiązał kontakt z Chilperykiem oraz ze św. Germanem z Paryża. Uczestniczył w synodzie, który do Paryża zwołano za rządów Keryberta (561-567). Zmarł jako starzec w bliżej nie określonym roku. Czczono go potem szeroko nie tylko w Bretanii, ale także w Normandii, w innych krajach francuskich, nawet w Italii. Jeszcze dzisiaj istnieje na terenie Francji szesnaście parafii, które mają go za swego patrona. Wspomnienie obchodzi się 28 lipca.