Witold

Jest to dobrze w Polsce znane imię pochodzenia litewskiego. Jego litewska forma to Výtautas, a ruska Vitovt, zaś zlatynizowana Withawdus, Withowdus, niemiecka Witawd, Witoud. Imię to ma budowę dwuczłonową: vý- + -tautas. Pierwszy człon vý- pozostaje w etymologicznym związku z czasownikiem výti 'gnać', a drugi -tautas z wyrazem tauta 'lud'. Na gruncie polskim końcowy człon -as uległ redukcji jako nie mający oparcia w polskim systemie deklinacyjnym. Sens imienia można by rozumieć jako 'wiodący lud, przewodzący ludowi'. Tego typu imiona są dobrze znane na gruncie indoeuropejskim (szczególnie często występują w imiennictwie greckim i germańskim).

W polskich źródłach historycznych różne formy występują obok siebie, z tym że w w. XV i XVI historycy piszą jeszcze Withawdus, Vitoudus, Withowdus, a później już Witołd, Witułd, Witółd, Witold. W wieku XIX postać pierwotną ma w swoich pracach historycznych Lelewel. Litewskie imię mogło ulec identyfikacji z bardzo bliskim fonetycznie germańskim imieniem dwuczłonowym Witold, którego człony pochodzą od witu- 'las, drzewo' i -waltan 'panować, władać'. Być może to było bezpośrednią przyczyną pojawienia się u nas formy Witold dla imienia litewskiego. Imię to nosił Witołd (na chrzcie św. otrzymał imię Aleksander), stryjeczny brat Jagiełły, wielki książę litewski. Jako imię chrzestne pojawiło się w Polsce w wieku XIX. W połowie tego stulecia było już bardzo popularne.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Witoldus, Vitoldus, ang. Witold, Witowt, fr. Vitold, niem. Witowd, Witold, Wietholdt, wł. Vitoldo.