Imiona świętych

Jest to imię biblijne pochodzące z akadyjskiego Aba-am-ra-am 'kochaj ojca', a zatem reprezentuje najstarszą warstwę imiennictwa - tzw. imion-zdań. Wg etymologii biblijnej miało oznaczać 'ojciec mój jest wzniosły' (Abram) i 'ojciec mnóstwa' (Abraham). Do Polski przyszło wraz z chrześcijaństwem. W źródłach...

Imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, spieszczenie za pomocą sufiksu -ina imienia Angela lub forma patronimiczna od imienia Angelus - 'należąca do Anioła, córka Anioła'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Angelina, ang. Angelot, wł. Angelina. Święte, które nosiły to imię, tworzą w repertoriach hagiograficznych...

Imię żeńskie pochodzenia francuskiego. Francuskie Bernadette, znane głównie z połud­nia Francji (Bigorre, Béarn) formalnie rzecz biorąc jest zdrobnieniem gwarowej formy żeńs­kiego imienia Bernadet, utworzonego oczy­wiś­cie od imienia męskiego BERNARD. Imiona żeńskie na -ette są we francuskim bar­dzo...

Dwuczłonowe imię męskie pochodzenia germańskiego. W części pierwszej występował temat na -n- rzeczownika bero, bern, średnio-wysoko-niem. ber 'niedźwiedź', a w drugiej temat przymiotnika hart 'mocny, potężny'. Bern-hart to (wojownik) 'o niedźwiedziej sile'. Germanowie roznieśli je po całej Europie Zachodniej,...

Imię to nie ma jasnej etymologii. Przypuszcza się, że pochodzi z języka greckiego, od słów: ion, -ou 'fiołek' i anthos, -eos 'kwiat'. Niektórzy etymologowie uważają je za germańskie złożone: -eut 'chłopiec' i -lind 'lipa, tarcza lipowa'. W źródłach frankońskich imię to poświadczone jest w formach: Yolans,...

To imię pochodzenia greckiego, złożone z członów: ník-- 'zwycięstwo' oraz -pher- 'niosę'. Imię to jest znane szczególnie na Rusi, gdzie notowano je od średniowiecza w formach: Nikifor, Mikifor. Na terenie Polski poświadczona jest w 1462 r. forma Mityfor i spieszczenie Michno. Odpowiedniki obcojęz.:...

Jest to imię rzymskie, prawdopodobnie pochodzenia barbarzyńskiego (etymologia bliżej nieznana) albo łacińskiego (od niewystępującego samodzielnie wyrazu vitus, -a, -um 'chętny, ochoczy'; por. invitus, -a, -um 'niechętny, zmuszony'). Imię Vitus w inskrypcjach chrześcijańskich występuje w formie: sanctus...

Jest to dobrze w Polsce znane imię pochodzenia litewskiego. Jego litewska forma to Výtautas, a ruska Vitovt, zaś zlatynizowana Withawdus, Withowdus, niemiecka Witawd, Witoud. Imię to ma budowę dwuczłonową: vý- + -tautas. Pierwszy człon vý- pozostaje w etymologicznym związku z czasownikiem výti 'gnać',...

Jest to słowiańskie imię złożone; w pierwszym członie występuje element rzeczownikowy wito- 'pan, władca', a w drugim -sław. Imię to mogło ulec skróceniu, w którego wyniku powstała forma Wisław. Formy zdrobniałe tego imienia to Wit, Witek, Witko, Witaj, Witosz. Formę Witosz znajdujemy w Bulli gnieźnieńskiej...