Lęk przed śmiercią. Jak sobie z nim poradzić

Chciałabym potrafić tak żyć i tak umrzeć, z miłości i dla miłości. Myślę, ze to wielka łaska. Chwała Panu! Tez bym tak chciała. Ale niestety, jestem grzeszna, słaba i upadam, chociaż codziennie obiecuję, że będzie lepiej i bardzo się staram.  Mimo wszystko ufam, że Pan ma dla mnie miejsce w swoim Królestwie, że uwolni mnie kiedyś raz na zawsze od grzechów i słabości, żebym razem z Nim i wszystkimi świętymi mogła cieszyć się wolnością.

Najlepiej nie myśleć o śmierci,śię je ma.merć przyjdzie sama. Cieszyć się życiem póki się je ma.

Myślę, że osobie, która wierzy w Boga, zna jego dobroć, miłosierdzie o wiele łatwiej przyjąć śmierć, jako coś i tak nieuniknione a zarazem jako przejście do lepszego świata, do Boga z nadzieją i oczekiwaniem na upragnione spotkanie. Z drugiej strony nikt nie jest ideałem, każdy w życiu miał gorsze momenty, kiedy grzeszył, oddalał się od Boga i miłości, dlatego też istnieją obawy. Pozostaje ufność i wiara w miłość Boga. Niektórzy tak potrafią zaufać, że dobrowolnie oddają życie za innych czasem wprost umierają jak np. św. Maksymilian Kolbe a czasem oddają życie dzień za dniem jak Matka Teresa. Myślę, ze Ci idą wprost w ramiona Ojca i Syna. Chciałabym potrafić tak żyć i tak umrzeć, z miłości i dla miłości. Myślę, ze to wielka łaska. Chwała Panu!