Cypr: módlmy się o jedność chrześcijan

Do modlitwy o dar jedności wszystkich uczniów Chrystusa zachęcił Benedykt XVI na spotkaniu ekumenicznym w kościele Agia Kiriaki Chrysopolitissa (Matki Bożej pokrytej złotem) w Pafos na Cyprze. Obecni byli m.in. prawosławny arcybiskup Cypru – Chryzostom II, prawosławny metropolita Pafos – Jerzy, a także chrześcijanie innych wyznań, w tym należący do wspólnot ormiańskiej, luterańskiej i anglikańskiej.

Prawosławny kościół Agia Kiriaki Chrysopolitissa znajduje się na terenie wykopalisk archeologicznych. Od 1987 r. świątynia otwarta jest także dla kultu katolickiego i anglikańskiego. Decyzję taką podjął ówczesny metropolita Pafos, Chryzostom, obecny arcybiskup Cypru. Przed kościołem stoi kolumna św. Pawła, którą pobożność ludowa łączy z pobytem w tym miejscu Apostoła Narodów w 45 r.

Papież wszedł do świątyni, w której zgromadzili się duchowni i zakonnice klauzurowe. Szczególnie serdeczne były francuskie siostry betlejemitki, które zapewniły go o swej miłości i modlitwie w jego intencji. Ojcu Świętemu towarzyszył abp Fuad Twal, łaciński patriarcha Jerozolimy, w którego jurysdykcji znajduje się Cypr.

Po krótkiej modlitwie przed ikonostasem wyszedł przed kościół. Tam powitał go po grecku abp Chryzostom II. Podkreślił, że to Duch Święty kierował krokami św. Pawła, by przybył na Cypr. Tutejszy Kościół jest więc założony przez Apostoła Narodów. Głosił on słowo Boże dokładnie w tym miejscu, gdzie odbywa się dzisiejsze spotkanie. To tu zmienił on swe imię z Szawła na Pawła i dokonał pierwszego cudu. Także tu zostali ochrzczeni w imię Trójcy Świętej pierwsi Europejczycy i wzniesiono pierwszy krzyż na naszym kontynencie. To tu biją duchowe źródła Europy. Dlatego Cypr został nazwany „bramą chrześcijaństwa w Europie”.

Zwierzchnik Cypryjskiego Kościoła Prawosławnego zauważył, że od 1964 r. Turcja „okupuje 35 proc. terytorium” Cypru, wprowadzając plan czystki etnicznej. Osiedla tu przybyszów Anatolii, zmieniając proporcje demograficzne. Nadaje tureckie nazwy historycznym miejscom na Cyprze i bezlitośnie niszczy budowle kościelne, by zatrzeć grecką tożsamość kulturową i religijną wyspy. Powoduje to cierpienia chrześcijan, których prawa są brutalnie deptane. Chryzostom II poprosił Benedykta XVI o pomoc w ochronie niszczonego dziedzictwa chrześcijańskiego i kulturowego Cypru.

Po modlitwie odmówionej przez papieża i czytaniu (po grecku) z Dziejów Apostolskich głos zabrał (po angielsku) Ojciec Święty. Przypomniał głoszenie słowa Bożego przez św. Pawła, św. Barnabę i św. Marka w Pafos. Dzięki temu „z tego miejsca zaczęło się rozpowszechnianie orędzia Ewangelii w całym imperium, a Kościół zakorzeniony w apostolskim przepowiadaniu, mógł zakorzenić się na całym znanym wówczas świecie”. Kościół na Cyprze trwa w „w wierze apostolskiej”, która „łączy go z tymi wszystkimi Kościołami, które zachowują tę samą regułę wiary”. – Jest to komunia realna choć niedoskonała, która już nas łączy i która skłania nas do przezwyciężenia naszych podziałów i dążenia do przywrócenia owej pełnej widzialnej jedności, której pragnie Pan dla wszystkich, którzy za Nim idą – wskazał Benedykt XVI.

Nawiązując do zbliżającego się Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu, które w październiku ma obradować w Rzymie, papież zapowiedział, że jego uczestnicy zastanowią się nad istotną rolą chrześcijan w tym regionie i zachęcą ich do dawania świadectwa Ewangelii. Obrady synodalne pomogą też w krzewieniu dialogu i większej współpracy między chrześcijanami w całym tym regionie, także dzięki obecności „bratnich delegatów innych Kościołów i wspólnot chrześcijańskich tego regionu”.

Ojciec Święty zaznaczył, że „jedność wszystkich uczniów Chrystusa jest darem o który należy się modlić do Ojca, w nadziei, że umocni ona świadectwo Ewangelii w dzisiejszym świecie”. Przypomniał, że „sto lat temu, na konferencji misyjnej w Edynburgu, ostra świadomość, że podziały między chrześcijanami stanowiły przeszkodę w szerzeniu Ewangelii zrodziła współczesny ruch ekumeniczny”. Wezwał do wdzięczności Bogu za to, że „przez swego Ducha doprowadził nas, zwłaszcza w tych ostatnich dziesięcioleciach, do odkrycia na nowo bogatego dziedzictwa apostolskiego, wspólnego dla Wschodu i Zachodu oraz do wzajemnego zbliżenia na drodze cierpliwego i szczerego dialogu, pokonując dawne kontrowersje”.

Jednak, zdaniem papieża, „droga wiodąca do pełnej komunii z pewnością nie będzie pozbawiona trudów”. – Niech Duch Święty oświeca nasze umysły i umacnia nasze postanowienia, abyśmy mogli wspólnie nieść orędzie zbawienia mężczyznom i kobietom naszych czasów, którzy pragną prawdy przynoszącej autentyczną wolność i zbawienie, prawdy, która nazywa się Jezus Chrystus! – wołał Benedykt XVI. Na zakończenie wskazał, że „nawrócenie i świętość są również uprzywilejowanymi środkami, dzięki którym otwieramy nasze umysły i serca na wolę Pana, pragnącego jedności swojego Kościoła”.

Po odmówieniu (po grecku) modlitwy „Ojcze nasz” i papieskim błogosławieństwie (po łacinie) zabrzmiał śpiew bizantyjski. Papież poszedł do zakrystii, gdzie pobłogosławił kamień węgielny pod budowę domu starców, budowanego przez Kościół katolicki w Pafos. Następnie spotkał się z burmistrzem miasta, Sawwasem Wergasem który wręczył mu dar od mieszkańców miasta: płaskorzeźbę przedstawiającą kościół Agia Kiriaki Chrysopolitissa i kolumnę św. Pawła.

Wielokrotnie zebrani na terenie wykopalisk wierni wznosili okrzyki „Benedetto” i „Viva il papa’. Duża część zebranych stanowili członkowie Drogi Neokatechumenalnej.

Z Pafos Benedykt XVI odjechał samochodem do odległej o 170 km Nikozji. Po trwającej godzinę i 45 minut podróży papież przyjedzie do nuncjatury apostolskiej, która jest jego rezydencją na czas pobytu na Cyprze. Znajduje się ona na terenie kompleksu klasztornego franciszkanów z Kustodii Ziemi Świętej. Położony jest on tuz przy granicy samozwańczej Tureckiej Republiki Cypru Północnego, na obszarze kontrolowanym przez ONZ. Na tamtejszym kościele pw. Świętego Krzyża wciąż znajdują się ślady wymiany ognia między walczącymi ze sobą w 1964 i 1974 r.