Czego możemy nauczyć się o synodalności od protestantów?

- Pojęcie władzy w Kościele nie odpowiada duchowi Ewangelii. I z tych założeń wywodzi się koncepcja ustroju synodalno-prezbiterialnego właściwego mojemu Kościołowi i generalnie Kościołowi ewangelickiemu - mówił bp Marek Izdebski z Kościoła ewangelicko-reformowanego podczas inauguracji synodu o synodalności w diecezji łódzkiej.

Ewangelicki duchowny, zaproszony z wykładem przez abp. Rysia, powołał się na fragment Ewangelii, mówiący: „Wiecie, że książęta narodów nadużywają swej władzy nad nimi, a ich możni rządzą nimi samowolnie. Nie tak ma być miedzy wami. Ktokolwiek by chciał być między wami wielki, niech będzie waszym sługą, i ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą waszym. Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu.”

Na czym polega ustrój synodalny w Kościele?

Jak tłumaczył bp Izdebski, naczelna zasada rządząca w Kościele ewangelicko-reformowanym, polegająca na tym, że Pismo Święte jest jedyną formą wiary i życia chrześcijanina, odnosi się również do ustroju.

- Biblia nie zawiera jednak wyraźnych instrukcji w tej sprawie, ponieważ formy organizacyjne, w jakich zrzeszają się chrześcijanie, nie należą do porządku zbawienia, który jest głównym przedmiotem zainteresowania Pisma. Mogą i powinny się one zmieniać zależnie od chwili dziejowej i aktualnych potrzeb. Ustrój, w naszym przekonaniu, należy do kategorii ziemskich i socjologicznych, a nie bożych w sensie niezmiennej prawdy – podkreślał duchowny.

Wszystkie ważne decyzje podejmuje synod

Jak zauważał bp Izdebski, w Kościele reformowanym wszystkie sprawy dotyczące całego Kościoła leżą w gestii synodu, który jest zgromadzeniem przedstawicieli wszystkich parafii, zbierającym się przynajmniej raz w roku na sesję zwyczajną.

Bp Galbas: synod jest wielką szansą dla Kościoła. Także dla Kościoła w Polsce

Kościół

- Synod wybiera pięcioosobowy konsystorz, a więc organ wykonawczy i administracyjny urzędujący przez cztery lata – wyjaśniał duchowny.

O sprawach parafii, czyli Kościoła lokalnego decyduje z kolei tzw. mały synod, czyli ogólne zgromadzenie członków, które zbiera się przynajmniej dwa razy do roku.

- To zgromadzenie wybiera organ wykonawczy, który w tym przypadku nazywa się kolegium kościelnym lub, jak u braci luteran, radą parafialną.

Istota ustroju synodalno-prezbiterialnego, przyjętego w Kościele ewangelicko-reformowanym polega na tym, że wszystkie ważne decyzje podejmują zgromadzenia reprezentujące ogół członków, a więc synod czy też ogólne zgromadzenie członków parafii.

Biskup ma wykonywać postanowienia synodu

- Do prowadzenia bieżących spraw i wykonywania uchwał członkowie wybierają rady starszych – prezbiterów, które zarządzają odpowiednio: konsystorz Kościołem, a kolegium parafią. Rady te odpowiedzialne są za swe czynności przed wyborcami – mówił bp Izdebski.

Gość inauguracji podzielił się też osobistymi uwagami na temat synodalności.

- Powiem jeszcze o dość ciekawej rzeczy: w polskim Kościele ewangelicko-reformowanym prezesem synodu – czyli osobą, która prowadzi synod, zawsze jest osoba świecka. Biskup z urzędu jest wiceprezesem synodu. Tak samo konsystorz: to pięcioosobowe ciało, prezesem jest osoba świecka, wiceprezesem jest biskup. Biskup nie ma żadnej specjalnej władzy w kościele. Jest pierwszym między równymi.

Najważniejsze, by dać się ponieść Duchowi

Duchowny podkreślił, że jest jeszcze jedna, bardzo ważna rzecz dotycząca synodu. 

Arcybiskup odmawia uczestniczenia w synodzie. Na stronie internetowej podaje powód

Kościół

- Bardzo ważne jest , żebyśmy nie zapominali o tym, że synod, spotkanie w Kościele powinno się rozpoczynać modlitwą, uwielbianiem Pana. Musimy uważać na to, żeby ten świat i normy w nim obowiązujące nie zdominowały Kościoła, tych relacji, które są w Kościele. Pewne zasady demokratyczne w kościele funkcjonują, ale nie będziemy w Kościele mówili o demokracji, tylko o chrystokracji. Czasami na naszych synodach o tym zapominamy i wtedy nie za dobrze się dzieje. Wtedy synod nie jest siostrzanym i braterskich spotkaniem ludzi. Najważniejsze jest to, by dać się ponieść Duchowi, to on ma poprzez nas działać – zaznaczał bp Izdebski.

- Bardzo się cieszę, że Kościół rzymskokatolicki chce iść drogą synodalną. Niech Bóg was w tym prowadzi, my będziemy się modlić, żeby się to wszystko udało. A wy módlcie się za nasze zgromadzenie synodalne. Uczmy się od siebie – podkreślał ewangelicki duchowny.

Jak wygląda Kościół ewangelicko-reformowany w Polsce? 

Kościół ewangelicko-reformowany to Kościół protestancki, należący do rodziny Kościołów kalwińskich. W Polsce w 2020 roku liczył 3200 wiernych zebranych w ośmiu parafiach i pięciu tzw. grupach diasporalnych. Na świecie jest ok. 75 mln ewangelików reformowanych, z czego jedna czwarta w Europie (najwięcej w Holandii, ok 4,3 mln i w Szwajcarii – ok 2,8 mln).

Podstawą wiary i normą życia jest Pismo Święte. Tradycja podlega stałej rewizji według zasady  mówiącej, że Kościół reformowany nieustannie się reformuje według Słowa Bożego. Dlatego też odrzucona jest doktryna o nieomylności widzialnego Kościoła. Za sakramenty uznaje się tylko chrzest i Wieczerzę Pańską, ale inaczej niż w Kościele katolickim nie uznaje się realnej obecności Chrystusa w chlebie poświęconym podczas Wieczerzy.  

Duchowni bez celibatu i bez święceń kapłańskich

Nawrócony kalwinista, jezuita, męczennik – św. Jan Ogilvie

Wiara

Duchowni w Kościele ewangelicko-reformowanym nie stanowią odrębnego stanu. Mają takie same prawa i obowiązki jak świeccy, różni ich to, że są powołani i upoważnieni do głoszenia Ewangelii, duszpasterstwa i usługiwania przy sakramentach. Duchownym może zostać osoba, która ukończyła studia teologiczne na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie lub na innej wyższej uczelni teologicznej, uzyskała akceptację władz kościelnych, odbyła przepisany staż i przez ordynację została powołana na urząd. Choć duchowni ewangeliccy nie są kapłanami i nie obwiązuje ich celibat, w Polsce zwyczajowo nazywa się ich księżmi. Obecnie w Polsce pracuje ich dziewięciu.

Jeden z duchownych jest wybierany do pełnienia funkcji biskupa na 10-letnią kadencję. Biskup nie ma faktycznej władzy, do jego zadań należy wizytowanie parafii, ordynowanie duchownych czy czuwanie nad nauczaniem religii. Obecnie tę funkcję pełni ks. Marek Izdebski.

Źródło: www.archidiecezja.lodz.pl / mł