Ekumenizm oznacza „widzenie oczami drugiego”

W Papieskim Instytucie Wschodnim w Rzymie zakończyła się konferencja ekumeniczna, w której uczestniczyli teologowie z katolickich i prawosławnych Kościołów wschodnich z Europy, Libanu i Stanów Zjednoczonych. Dla kardynała Kurta Kocha, prefekta Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan, był to „ważny znak nadziei i zaufania w dzisiejszym świecie charakteryzującym się straszliwymi wojnami”.

Teologowie z różnych krajów, w tym z Włoch, Niemiec, Libanu, Austrii, USA, Francji, Ukrainy, Węgier i Rumunii, wzięli udział w międzynarodowej konferencji „Ekumeniczna wizja katolików wschodnich w dialogu z prawosławnymi”. Konferencja koncentrowała się na sytuacji na Ukrainie i Bliskim Wschodzie. „Z ekumenicznego punktu widzenia konferencja jest ważnym znakiem nadziei i zaufania w dzisiejszym świecie, który charakteryzuje się straszliwymi wojnami i sytuacją ekumeniczną, która cierpi z powodu bolesnych konsekwencji tych wojen” – powiedział kard. Kurt Koch, prefekt Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan. Zaznaczył, że jest to znak nadziei również dlatego, że Kościoły prawosławne są najbliższe Kościołowi katolickiemu spośród wszystkich Kościołów i wspólnot chrześcijańskich. „Oba zachowały podstawową strukturę eucharystyczną i biskupią wczesnego Kościoła i nadal nią żyją” – powiedział szwajcarski kardynał. Podkreślił, że katolickie Kościoły wschodnie „ponoszą szczególną odpowiedzialność w tym ekumenicznym procesie pojednania” i zacytował soborowy dekret o katolickich Kościołach wschodnich Orientalium Ecclesiarium: „Kościoły wschodnie, które są w komunii z rzymską Stolicą Apostolską, mają szczególne zadanie promowania jedności wszystkich chrześcijan, zwłaszcza chrześcijan wschodnich, zgodnie z zasadami dekretu O ekumenizmie ogłoszonego przez ten święty sobór".

Według uczestników, konferencje takie jak obecna i ogólnie dialog ekumeniczny są okazją do nauki dialogu. Pokój i pojednanie wymagają pewnych umiejętności: umiejętności słuchania i umiejętności dialogu. Wskazywano, że w pewnym sensie dialog katolicko-prawosławny, zwłaszcza dialog między wschodnimi Kościołami katolickimi i Kościołem prawosławnym, jest dialogiem, który niesie pamięć konfliktu, pamięć, która wymaga tych samych umiejętności słuchania i dialogu, a także umiejętności patrzenia na sytuację oczami drugiego.