Gniezno: Abp. Kowalczyk nowym metropolitą

„Jest moją wielką radością, że posługę arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego Prymasa Polski mogę powierzyć w tak godne i wypróbowane ręce” – powiedział abp Henryk Muszyński witając na stolicy arcybiskupiej w Gnieźnie swojego następcę abp. Józefa Kowalczyka. Przekazał także nowemu ordynariuszowi pastorał - znak władzy pasterskiej oraz wprowadził go na katedrę arcybiskupów gnieźnieńskich.

W słowie powitania abp Muszyński podkreślił, iż nowy metropolita gnieźnieński i Prymas Polski doskonale wpisuje się w zobowiązujące dziedzictwo świętowojciechowe sięgające korzeniami bł. Radzima Gaudentego, Jana Łaskiego i Prymasów począwszy od Jakuba Świnki. Jak dodał jest to dziedzictwo niezmiernie zobowiązujące, które wymaga podtrzymania i rozwinięcia na miarę potrzeb i wyzwań dnia dzisiejszego. .

Przypomniał również, słowa papieża Jana Pawła II, który mówił o Prymasie Polski jako „zworniku całego Kościoła w Polsce, który tworzy sklepienie i odzwierciedla siłę fundamentów”.

„Przychodzisz Drogi Księże Arcybiskupie, Metropolito Gnieźnieński i Prymasie Polski, dobrze przygotowany do podjęcia tej misji < > we wspólnocie Kościoła i Episkopatu Polski. Niczego dziś bowiem bardziej nie potrzeba Kościołowi i Polsce, niż duchowej wspólnoty i jedności” – stwierdził Prymas-senior.

Przekazał także swojemu następcy pastorał – znak pasterskiej władzy. Po tym akcie przedstawiciele duchowieństwa i wiernych świeckich złożyli nowemu ordynariuszowi homagium będące wyrazem posłuszeństwa i szacunku.

Podczas ceremonii kanonicznego objęcia diecezji wikariusz generalny archidiecezji gnieźnieńskiej bp Bogdan Wojtuś odczytał bullę papieża Benedykta XVI ustanawiająca abp Józefa Kowalczyka arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim.

Benedykt biskup, sługa sług Bożych

Czcigodnemu Bratu Józefowi Kowalczykowi, dotychczasowemu arcybiskupowi tytularnemu Heraklei oraz nuncjuszowi apostolskiemu w Polsce, który został ustanowiony arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i Prymasem Polski, przesyła pozdrowienie i apostolskie błogosławieństwo.

Po ustąpieniu z urzędu Czcigodnego Brata Henryka Józefa Muszyńskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego i Prymasa Polski, z troską spoglądamy na ów znamienity Kościół metropolitalny i prymasowski, który obecnie oczekuje na nowego biskupa.

Z tego powodu, idąc za opatrznościową myślą, zwracamy się do Ciebie, Czcigodny Bracie, który wpierw z oddaniem pełniłeś posługę w ówczesnej Świętej Kongregacji ds. Sakramentów i Kultu Bożego, jak również w Świętej Rocie Rzymskiej, następnie byłeś w Sekretariacie Stanu przełożonym nowej sekcji polskiej i wspierałeś w trudach duszpasterskich Naszego poprzednika, Czcigodnego Sługę Bożego Jana Pawła II. On zaś, gdy umocniły się relacje między Stolicą Apostolską a Narodem Polskim, ku Tobie zwrócił swą myśl, powierzając Ci z ufnością funkcję nuncjusza apostolskiego w Polsce. My również, podtrzymując uznanie wobec Twojej osoby oraz będąc przekonani o Twoim doświadczeniu i odpowiednich umiejętnościach, dzięki którym możesz dobrze pełnić ten nowy urząd, chętnie powierzamy Ci rządy w tej ważnej wspólnocie kościelnej.

Z tego względu, uwzględniając opinię Kongregacji ds. Biskupów ustanawiamy cię naszą władzą apostolską arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i Prymasem Polski wraz z przysługującymi temu urzędowi prawami i obowiązkami, zgodnie z prawem kanonicznym, tudzież zwalniamy Cię z dotychczasowej stolicy tytularnej oraz wspomnianego urzędu.

Zatroszczysz się, by tak duchowieństwo, jak i lud Twojej archidiecezji zapoznał się z treścią tego Naszego listu. Gorąco zachęcamy duchownych i wiernych, by przyjęli Cię z otwartym sercem i wspierali Cię w poszczególnych dziełach, podejmowanych dla umocnienia wiary katolickiej.

W końcu, Czcigodny Bracie, powierzając Ci chętnie tę Pańską owczarnię, pragniemy, abyś w różnych potrzebach z ufnością wzywał możnej pomocy Bogarodzicy Dziewicy Maryi, Królowej Polski i jej przeczystego Oblubieńca, świętego Józefa, a także świętego
Wojciecha, w którego ślady teraz będziesz starał się ochoczo pójść, pełniąc Twą nową biskupią posługę.

Sporządzono w Rzymie, u świętego Piotra, dnia ósmego maja, w uroczystość świętego Stanisława, biskupa i męczennika, Patrona Polski, roku Pańskiego dwa tysiące dziesiątego, pontyfikatu zaś naszego szóstego.