Jak naprawdę dotrzeć do serc Afrykańczyków?

W auli synodalnej kontynuuje się 8 października refleksję nad wyzwaniami stojącymi przed Kościołem w Afryce. Na przedpołudniowej kongregacji generalnej odbyło się też drugie głosowanie celem wyboru komisji, która opracuje przesłanie Synodu.

Wczoraj przed południem uformowały się małe grupy, tzw. circuli minores. Wybrano moderatorów, którzy będą przewodniczyć obradom każdego z tych zespołów roboczych, i relatorów, którzy przedstawią owoce ich obrad wszystkim uczestnikom Synodu. Grup językowych jest 12: po pięć angielskich i francuskich, jedna mieszana angielsko-francuska oraz portugalska.

Również wczoraj przed południem delegację ojców synodalnych przyjął w siedzibie rzymskich władz miejskich na Kapitolu burmistrz Gianni Alemanno. Na czele delegacji stał sekretarz generalny Synodu Biskupów, abp Nikola Eterović. Mówiono m.in. o afrykańskich emigrantach i uchodźcach oraz o manifestacji, którą zarząd Wiecznego Miasta zorganizuje 19 października, jeszcze podczas Synodu i w nawiązaniu do jego tematyki. Odbędzie się ona pod hasłem: „Afryka: Jaki typ partnerstwa dla pojednania, sprawiedliwości i pokoju?”.

Natomiast wczoraj popołudniu kontynuowano dyskusję w auli synodalnej. Podobnie jak na wcześniejszych kongregacjach generalnych, podkreślano potrzebę dojrzalszej, pogłębionej katechezy, a także formacji wiernych w zakresie katolickiej nauki społecznej. Zwrócono uwagę na manipulowanie mediami w celach politycznych czy ideologicznych. Stąd potrzeba rozwijania przez Kościół własnych środków społecznego przekazu. Szczególnie niebezpieczna jest szerzona z Zachodu ideologia gender, obca zarówno afrykańskiej kulturze, jak prawdzie o człowieku w świetle Objawienia. Ta nowa ideologia, propagująca antykoncepcję i aborcję, godzi w tożsamość kobiety i mężczyzny, w rodzinę i dziecko. Trzeba się jej oprzeć. Wskazano znaczenie zdrowej rodziny dla wychowania i niezastąpioną rolę rodziców.

Mówiono też o znamiennej dla Czarnego Lądu mentalności plemiennej. Podkreślono, że biskupi i księża winni dawać świadectwo jedności i zgodnego współdziałania, „mówienia jednym głosem” mimo różnic etnicznych. Zwrócono uwagę, że pojednanie polityczne, organizowane w niektórych afrykańskich krajach, nie przyniosło oczekiwanych owoców. Nie może się ono ograniczać do sfery społecznej i publicznej, ale musi się łączyć z osobistym nawróceniem. Poruszono też problem ubóstwa i głodu, tak częstych w Afryce mimo ogromnego bogactwa jej zasobów naturalnych. Przypomniano znaczenie kulturowe tradycyjnych religii afrykańskich i szerzenie się na Czarnym Lądzie islamu, z którym konieczny jest dialog. W związku z odchodzeniem wiernych do niekatolickich Kościołów i ruchów wskazano na zaniedbania na polu inkulturacji Ewangelii. Konieczna jest stała ewangelizacja nie tylko dzieci, ale i dorosłych, liczniejsze tłumaczenia Biblii na języki miejscowe i mówienie do Afrykańczyków w sposób dla nich zrozumiały.