Jest drugim najstarszym kardynałem na świecie. Właśnie skończył 99 lat

Maronicki patriarcha-senior kardynał Nasrallah Boutros Sfeir skończy 15 maja 99 lat. Jest on drugim, najstarszym pod względem wieku członkiem Kolegium Kardynalskiego. Swój urząd patriarchy antiocheńskiego dla maronitów sprawował w latach 1986-2011, po czym 26 lutego 2011 Benedykt XVI przyjął jego rezygnację ze względu na wiek. Obecnie najstarszym kardynałem Kościoła katolickiego jest Kolumbijczyk José de Jesús Pimiento Rodríguez, który 18 lutego skończył 100 lat.

Na świecie żyje ok. trzech milionów maronitów, głównie w Libanie, w którym stanowią największą wspólnotę chrześcijańską. Ich skupiska istnieją też w innych krajach Bliskiego Wschodu, a także w Europie i Ameryce. Jako zwierzchnik maronitów kard. Sfeir miał znaczny wpływ na życie polityczne i społeczne w Libanie. Obowiązujący w tym kraju od 1943 "Pakt Narodowy" przewiduje, że stanowisko prezydenta zastrzeżone jest właśnie dla maronity, premiera - dla muzułmanina-sunnity i przewodniczącego parlamentu - dla muzułmanina-szyity. Patriarcha cieszył się wielkim autorytetem w całym kraju, niezależnie od partii politycznych, religii i wyznań. zwłaszcza w czasie wojny domowej lat 1975-91.

Maronicki purpurat ze względu na swoje wyraziste poglądy polityczne jest postacią budzącą liczne kontrowersje. Jako zdecydowany przeciwnik wpływów syryjsko-irańskich w Libanie był jednym z motorów tzw. rewolucji cedrów, która w 2005 roku wymusiła wycofanie się z kraju wojsk syryjskich.

Przyszły kardynał urodził się 15 maja 1920 w miasteczku Rajfun w środkowym Libanie (ok. 30 km na północ od Bejrutu). Po studiach teologicznych i filozoficznych został wyświęcony na kapłana 7 maja 1950, po czym do 1956 pracował duszpastersko w swej miejscowości rodzinnej. Później był sekretarzem Patriarchatu.

23 czerwca 1961 Synod Kościoła Maronickiego wybrał go na biskupa tytularnego i wikariusza patriarszego; sakrę przyjął 16 lipca tegoż roku. 19 kwietnia 1986 Synod powołał go na nowego patriarchę antiocheńskiego i całego Wschodu dla maronitów, a decyzję tę potwierdził 7 maja tegoż roku św. Jan Paweł II. Na konsystorzu 26 listopada 1994 papież obdarzył go godnością kardynalską jako trzeciego patriarchę w niemal 1400-letniej historii tego katolickiego Kościoła wschodniego.

W politycznych zawirowaniach 1990 roku pod koniec wojny domowej w Libanie i w oporze przeciwko okupacji syryjskiej patriarcha Sfeir zawsze stawał po stronie narodowej i państwowej integralności swego kraju. Ta jego postawa ustawiła go w opozycji do czołowego polityka maronickiego Michela Aouna, który w 2006 roku przeszedł do obozu prosyryjskiego. Patriarcha na próżno starał się przeszkodzić spowodowanemu przez to podziałowi ludności chrześcijańskiej, która znacznie zmalała na skutek emigracji i spadającej liczby urodzin.

W życiu kościelnym kard. Sfeir wprowadzał stopniowo reformę liturgii, w której m.in. odżywały tradycyjne formy maronickie, ale też niektóre formuły tłumaczono na arabski ze starożytnego języka zachodniosyryjskiego. Wszystko to miało na celu przybliżenie liturgii wiernym. W maju 1997 patriarcha podejmował w Libanie Ojca Świętego Jana Pawła II.

Nasrallah Boutros Sfeir będzie od 23 maja piątym najstarszym kardynałem ostatnich 250 lat. Starszymi od niego byli trzej włoscy purpuraci: Corrado Bafile (1903-2005) - wieloletni dyplomata papieski, Loris Francesco Capovilla (1915-2016) - sekretarz osobisty Jana XXIII, później arcybiskup Chieti i prałat Loreto oraz Ersilio Tonini (1914-2013) - arcybiskup Rawenny-Cervii, a także żyjący obecnie wspomniany emerytowany arcybiskup Manizales w Kolumbii José de Jesús Pimiento Rodríguez, liczący obecnie 100 lat i ponad 2 miesiące.

Pięciu najstarszych członków Kolegium Kardynalskiego to obecnie obaj wspomniani purpuraci - z Kolumbii i Libanu,, a następnie Francuz Roger Etchegaray - emerytowany kardynał kurialny (ur. 25 września 1922), jego rodak jezuita Albert Vanhoye - teolog (ur. 23 lipca 1923) oraz Polak Henryk Roman Gulbinowicz - emerytowany metropolita wrocławski (ur. 17 października 1923).