Katolicy odzyskali kościół w Nowogrodzie Wielkim

Po 25 latach starań wspólnota katolicka w Nowogrodzie Wielkim na północy Rosji odzyskała kościół św. Apostołów Piotra i Pawła – podano na stronie archidiecezji Matki Bożej w Moskwie. Decyzję w tej sprawie wydał Międzyregionalny Zarząd Terytorialny Federalnej Agencji Zarządzania Mieniem Państwowym w obwodach pskowskim i nowogrodzkim, a dokument o przekazaniu i przyjęciu budynku podpisano 15 marca.

Świątynię, wzniesioną w Sofijskiej Stronie miasta pod koniec XIX wieku, konsekrowano w 1893. Od tamtego czasu służyła ona wiernym 40 lat – do 1933, gdy władze sowieckie zamknęły ją, a w budynku po pewnym czasie urządzono kino „Rodina”. W 1996 kościół przekazano na prawach korzystania z niego miejscowej wspólnocie katolickiej, która po długim okresie prześladowań odrodziła się tam kilka lat wcześniej. W latach 2009-10, w ramach programu federalnego odbudowano wieże kościelne, zniszczone w czasach sowieckich. Świątynia jest uznana za zabytek o znaczeniu federalnym.

Wielka Brytania: Rosja największym zagrożeniem dla bezpieczeństwa

Wiadomości ze świata

Radość i zadowolenie tamtejszych wiernych podzielił biskup pomocniczy archidiecezji w Moskwie Nikołaj Dubinin, który odwiedził parafię w ramach wizyty duszpasterskiej w dniach 13-14 marca – pierwszego dnia spotkał się z radą parafialną a nazajutrz przewodniczył tam Mszy świętej.

Nowogród Wielki jest jednym z najstarszych i najbardziej zabytkowych miast Rosji, ok. 200 km od Sankt-Petersburga, powstałym już pod koniec IX wieku. Z tamtego też okresu pochodzą wzmianki o zbudowanym tam kościele św. Olafa dla kupców przybywających na te ziemie z ziem nadbałtyckich i ze Skandynawii. W X stuleciu w mieście wzniesiono kościół św. Piotra dla kupców niemieckich. Po XV wieku miejscowa wspólnota katolicka zanikła i odrodziła się dopiero w połowie XIX wieku i byli to głównie Polacy, zsyłani w głąb Rosji. I właśnie około dwutysięczna społeczność polska zbudowała w 1893 kościół św. Piotra i Pawła, po 40 latach skonfiskowany przez władze sowieckie i zamieniony na kino, a obecnie całkowicie odzyskany.

Ta pomyślna dla miejscowych wiernych wiadomość nie oznacza jednak pełnej wolności religijnej w dzisiejszej Rosji. Ostatnio bowiem Duma Państwowa Federacji Rosyjskiej zatwierdziła, mimo wielu sprzeciwów i apeli, poprawki do dotychczasowych przepisów o wolności sumienia i stowarzyszeniach religijnych. Zobowiązują one duchownych, kształcących się za granicą, do „reedukacji” po powrocie do kraju, aby uzyskać „nowe świadectwo zawodowe”, kontrolowane przez państwo. Jedynym ustępstwem, na jakie zdecydowali się ustawodawcy, jest niestosowanie nowych przepisów wstecz, a więc ci, którzy do tego czasu uzyskali wykształcenie za granicą, będą mogli nadal posługiwać w swych wspólnotach, bez nowych ograniczeń.

Przedstawiciele rosyjskich gmin żydowskich spróbowali podejść do nowych rozporządzeń z pewnym optymizmem, widząc w nich „bodziec do rozwijania nauk teologivcznych na uczelniach rosyjskich”. Ale protestanci i buddyści oświadczyli, że nowe zasady mają na celu „związać ręce” ich duszpasterzom. Również rosyjscy biskupi kastoliccy, którzy w dniach 10-11 marca obradowali w Saratowie, wyrazili wątpliwości w tej sprawie, dostrzegając jednocześnie pewne cechy dodatnie w uchwalonych poprawkach. Przede wszystkim jednak nie przekonują ich procedury atestacji (obowiązkowych także dla misjonarzy zagranicznych) z powodu braku statutów i struktur, które by je uwiarygodniały.

Zmiana przepisów budzi jeszcze większe zaniepokojenie w świetle innego rozporządzenia, uchwalonego 16 bm. przez Dumę, które narzuca każdej instytucji oświatowej, łącznie z kółkami sportowymi i rekreacyjnymi, konieczność uzyskania od państwa specjalnego „zaświadczenia edukacyjnego”. Przepis ten, który czeka jeszcze na podpis prezydenta, będzie wymagał od 1 czerwca br. „uzgadniania każdego programu oświatowego i każdej manifestacji z władzami państwowymi”. Będą one miały prawo odrzucić lub wstrzymać każdy rodzaj kursu, ćwiczenia czy działalności wychowawczej, uznanej za „nie do przyjęcia do celów edukacyjnych Federacji Rosyjskiej”, ograniczając tym samym w sposób wysoce niepokojący wolność słowa i wyrazu artystycznego.