Kraków: Znane są szczegóły pogrzebu Mrożka

Iza@ Nie kompromituj się. Pytanie o sposób przeprowadzenia pogrzebu jest zasadne, ale nie wiemy czy ceremonia pogrzebowa miała miejsce przed spopieleniem ciała. Ufamy, że tak było, bo w przeciwnym razie przekroczone zostałyby przepisy koscielne. ... przepisy to standardy, ale szabat jest dla człowieka a nie człowiek dla szabatu, może wiesz, Kto to powiedział?

Iza@ Nie kompromituj się. Pytanie o sposób przeprowadzenia pogrzebu jest zasadne, ale nie wiemy czy ceremonia pogrzebowa miała miejsce przed spopieleniem ciała. Ufamy, że tak było, bo w przeciwnym razie przekroczone zostałyby przepisy koscielne.

"Co do portrety Mrożka, to ten post mortem niczym by sie nie róznił od tego ante mortem." Malowanie portretów ludzkimi prochami to czysta profanacja.

To ciekawe. Otwarte przyznanie się do błędu. Według mnie to nie bez znaczenia.

Mrożek napisał  w pewnym wywiadzie: A czy od razu po wyjeździe z Polski w 1963 roku miał pan wrażenie, że trafił z komunistycznego piekła do piekła innego rodzaju? Nie. Czułem ogromną ulgę, ponieważ od końca wojny, kiedy skończyłem piętnaście lat, żyłem w Polsce stalinowskiej i gomułkowskiej. To trwało osiemnaście lat i nasiąkłem wszystkimi strasznymi rzeczami, które działy się w PRL-u. Wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy. Różne były moje etapy dorastania. Jeden dojrzewa szybciej, drugi wolniej. W Polsce miałem poczucie sielskości, anielskości, co było trochę bęcwalskie. Ale kto w komunistycznej Polsce o czym wiedział? A zwłaszcza o tym, jak wygląda świat. Nigdy sobie nie wybaczę, że byłem komunistą. Trwało to niedługo, parę lat, i nic złego nikomu nie zrobiłem – ja mam tę cechę, że nic nie robię – i zakończyło się nienawiścią do komunizmu, w każdej formie.   Pamiętam wprowadzenie stanu wojennego. Pamiętam tamtą noc. Siedem lat czułem gorycz. A nawet nienawiść. To straszne uczucie, ale Jaruzelski zmarnował wielką energię. To był straszny czas. Straszny marazm – mówił Jackowi Cieślakowi zmarły 15 sierpnia dramaturg.    Kiedy byłem młody, bardzo podobał mi się Stalin, i to zupełnie inna sprawa. Gdzieżby ktoś za Stalina protestował. Zresztą wstydzę się mojego komunizmu. To jest jedna z najgorszych spraw, jaka mi się przytrafiła. Ale byłem młody. Chciałem przeżyć swoją rewolucję. Pewnie to wynikało również z moich spraw rodzinnych.