Ks. Jacek Międlar komentuje swoje odejście z zakonu

Umiłowani, nie każdemu duchowi wierzcie, lecz badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat (1J.4:1). Zaprawdę powiadam Wam Najdostojniejsi Siostry i Bracia, - godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne obnażać prawdziwe oblicza kościelnych szamanów, oszustów, seksualnych dewiantów, społecznych pasożytów, specjalistów od interpretowania życzeń Pana Stwórcy Wszechrzeczy, znawców niepokalanych poczęć i wiecznych dziewictw, którzy na twarzach noszą od wieków faryzejską maskę pokory oraz pobożności, w ustach świętobliwie pieszczą słowa miłości, miłosierdzia i przebaczenia, ale serca zawsze mają kamienne i zimne, dusze pychą i rozpustą, zaś usta obłudą i hipokryzją wypełnione a dłonie wiecznie głodne mamony. Rzymski katolicyzm jest szkołą szalbierstwa, hipokryzji i cynizmu. Toż to ten ewangeliczny „Wielki Babilon, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi. Tej ziemi! Nie ma kłamstwa, na które nie byliby gotowi, gdy chodzi o zwalczanie przeciwnika; nie ma bredni, której by w swoje owieczki (i baranki) nie spodziewali się wmówić. Sprowadzają walkę do tumanienia i terroryzowania najciemniejszych w nadziei, że w ten sposób zawsze będą mieli większość. Czyż jego wyznawcy nie słyszą „głosu z nieba mówiącego: „Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające. Bo grzechy jego narosły aż do nieba i Bóg przywołał na pamięć jego niesprawiedliwe uczynki" (Ap 18. 4).

Bardzo dobrze, że pan odszedł z zakonu. Przynajmniej będzie pan teraz głosił swoje hasła jako osoba cywilna a nie duchowna. Proszę się nie dziwić, że ludzie odchodzą z Kościoła, jak czytam takie teksty to mam również ochotę wypisać się z tego burdelu. Wstyd!

Kościół to nie demokratyczne państewko w którym każdy (jak sądzi) może robić co chce. To nie miejsce, gdzie decyzje przełożonych się osądza, a decyduje kryterium uliczne. Jedną z cnót chrześcijańskich jest (to straszne słowo!) POKORA. Co jakiś czas okazuje się, że niektórzy nie potrafia sprostać wymogom swojego powołania. Postępowanie dyscyplinujące jest tu zwsze kilkustopniowe. Wypowiedzi, tych którzy  odeszli wystawiają zawsze złe świadectwo im, a nie Kościołowi.

Podstawowym prawem człowieka jest wolność myśli i słowa i nie ma co znosić posłuszeństwa jeśli decyzja przełożonego jest krzywdząca.  Lepiej, że odszedł niż miałby żyć w niezgodzie z sobą i z własnym sumieniem tylko po to aby być poddanym przełożonemu. Niech zostanie wierny Jezusowi i wyrtwały. Niech będzie także konsekwentny w swoich zamierzeniach.

Szkoda, że odszedł. Jeżeli nawet prokuratura nie dopatrzyła niczego złego w kazaniu księdza Międlara i umorzyła dochodzenie to za co on został ukarany? Sam ksiądz powinien jednak zachować posłuszeństwo i znieść nawet krzywdzącą decyzję bo dar kapłaństwa jest wielki