List chrześcijan w sprawie osób dotkniętych kryzysem na wschodniej granicy Polski

„Na granicy z Białorusią giną ludzie. Ewangelia nie pozwala nam w tej sytuacji na obojętność” – piszą autorzy listu, który jest wezwaniem do pomocy i solidarności z tymi osobami oraz zaproszeniem do inicjatywy modlitewnej „Modlitwa bez granic”.

Treść listu:

List otwarty chrześcijanek i chrześcijan do sióstr i braci w wierze w sprawie osób dotkniętych kryzysem humanitarnym przy wschodniej granicy Polski

1. Na granicy z Białorusią giną ludzie. Ewangelia nie pozwala nam w tej sytuacji na obojętność.

2. Zobowiązujemy się do pomocy osobom uwięzionym na granicy poprzez różne formy zaangażowania i modlitwę.

3. Wzywamy rządzących, by zatrzymali proceder odsyłania ludzi z powrotem do lasu, dopuścili pomoc medyczną i organizacje humanitarne, utworzyli korytarze humanitarne oraz nowe ośrodki dla migrantów i uchodźców.

4. Apelujemy do sióstr i braci w wierze - organizujmy pomoc, przekazujmy rzetelne informacje, łączmy się we wspólnej modlitwie, pokażmy naszą solidarność z uchodźcami. Zapraszamy na “Modlitwę bez granic”.

Niedługo zaczyna się Adwent, czas oczekiwania na Boże Narodzenie. Przypominamy sobie, że Jezus narodził się w surowych warunkach. Jego godność jako Mesjasza i Króla, przysłonięta ubóstwem, była trudna do rozpoznania. W Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 25,31-46) Chrystus podpowiada, że przychodzi w potrzebującym człowieku – chcemy Go takim rozpoznać.

W pobliżu wschodniej granicy naszego państwa, po obu jej stronach, przebywają ludzie, w tym liczne rodziny z dziećmi, zwabieni w śmiertelną pułapkę przez władze Białorusi. Tułają się przez wiele dni po lasach, często wycieńczeni i w złym stanie zdrowia. Są wielokrotnie przerzucani z jednej strony granicy na drugą, między Polską a Białorusią, poza wyznaczonymi przejściami granicznymi. Nie mogą iść dalej, nie mogą też zawrócić – są uwięzieni. Służby naszego państwa często nie dopuszczają do tych ludzi pomocy medycznej, humanitarnej i prawnej. Świadczą o tym relacje mieszkańców terenów przygranicznych i innych osób pomagających na miejscu. Nadchodzi zima – życie i zdrowie ludzi spędzających wiele dni w puszczy pod gołym niebem jest realnie zagrożone. Konieczna jest jak najszybsza pomoc. Zdajemy sobie sprawę, że sytuacja na naszej wschodniej granicy została sprowokowana przez białoruskie władze, jednak upominamy się z troską o życie tych, którzy znaleźli się w samym centrum politycznej rozgrywki.

Możemy mieć różne poglądy, jednak jako chrześcijan łączy nas Ewangelia. Gdy na terenie naszego kraju życie tylu osób znajduje się w niebezpieczeństwie, Chrystus daje nam jasną wskazówkę: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40).Wspólnota chrześcijańska żyje dzięki świadectwu wiary, a wiemy, że wiara bez uczynków jest martwa. Według słów św. Jakuba: „Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» – a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała – to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie” (Jk 2,15-17). Brak wyraźnego działania jest powodem zgorszenia tak wewnątrz, jak i na zewnątrz wspólnoty. Jako chrześcijanie chcemy opowiedzieć się za Chrystusem słowem i czynem.

My, osoby podpisane pod tym listem, zobowiązujemy się do pomocy osobom uwięzionym na granicy poprzez różne formy zaangażowania i modlitwę.

Dołączając się do próśb Prymasa Polski, przewodniczącego KEP i delegata KEP ds. migrantów o to, by nieść pomoc osobom dotkniętym kryzysem humanitarnym, do wniosków zawartych w komunikacie środowisk katolickich z 2 listopada br.:

• wzywamy polityków, by zjednoczyli się w działaniach na rzecz rozwiązania kryzysu humanitarnego;
• wzywamy rządzących, by zgodnie z apelem biskupów zezwolili na dopuszczenie do osób uwięzionych na granicy pomocy medycznej i organizacji humanitarnych, a wobec nasilonego zjawiska migracji skorzystali ze znanych w prawie międzynarodowym rozwiązań systemowych, w tym m.in. utworzyli korytarze humanitarne oraz nowe ośrodki dla migrantów i uchodźców;
• wzywamy Straż Graniczną, by zaprzestała odsyłania ludzi z powrotem do lasu. Zachęcamy siostry i braci w wierze: katolików, w tym biskupów, księży i osoby świeckie oraz duchownych i świeckich innych Kościołów chrześcijańskich w Polsce, do zjednoczenia się wokół konkretnych działań w obliczu kryzysu humanitarnego. Na przykład do:
• modlitwy w intencji zakończenia kryzysu humanitarnego na granicy oraz do organizowania takich modlitw w parafiach i wspólnotach;
• apelowania do ludzkich sumień o otwartość w duchu Ewangelii na bliźnich w skrajnie trudnej sytuacji;
• przekazywania rzetelnych wiadomości od osób i organizacji bezpośrednio pomagających na granicy tym, którzy nie mają dostępu do takich informacji;
• organizowania pomocy materialnej – zbiórek pieniędzy i potrzebnych rzeczy;
• rozpowszechniania w parafiach i wspólnotach materiałów informujących o sytuacji na granicy oraz możliwych sposobach pomocy;
• podjęcia wolontariatu w organizacjach pomagających uchodźcom;
• wspierania przygranicznych punktów pomocowych.

Zachęcamy wszystkich do uruchomienia wyobraźni miłosierdzia, która pomoże stworzyć nowe inicjatywy w celu wsparcia ofiar kryzysu humanitarnego.

Serdecznie zapraszamy do włączenia się w inicjatywę „Modlitwa bez granic”, w której w jedności, ponad podziałami, będziemy wzywać Bożej pomocy tam, gdzie nasze siły nie wystarczają, i Bożej inspiracji tam, gdzie możemy coś zdziałać.

Chcemy naśladować podany nam przez Zbawiciela wzór dobrego Samarytanina, który oparł się pokusie pominięcia człowieka w potrzebie i nie pytając o narodowość czy wyznawaną wiarę, pośpieszył bliźniemu na pomoc. W obecnym momencie rozumiemy wyraźniej niż dotąd, że od naszej wierności Ewangelii zależy ludzkie życie. Nie bądźmy obojętni!

List dostępny na stronie: petycjeonline.com

Źródło: KAI / tk