Morderca Heleny Kmieć przyznał się do winy. "Dziękuję Bogu za jego uczucia skruchy"

Uważam, że dziękowanie Bogu za czyjeś myśli / skruchę itp. jest niespójne logicznie oraz stawia człowieka w bardzo egocentrycznej roli. Można tu zadać kilka pytań logicznych. 1. Gdzie dobry Bóg był, gdy do zabójstwa dochodziło? Czy jego wszechmoc nie mogła powstrzymać zabójcy? I wnioskując z tego - po co dziękować Bogu za czyjąś skruchę w sytuacji, gdy mógł tego człeka naprawić wcześniej. 2. Kim my ludzie niby jesteśmy, by stawiać się tak wysokom, aby nawet uważać że cudze myśli pochodzą od Boga? Sam spotkałem się kiedyś z przykładek skręconej w bok moralności, gdy osoba głęboko wierząca powiedziała mi: "Jak wielu ludzi skrzywidziłam, jak wielu musiał mi ich zesłać Bóg, bym w końcu zrozumiała swoje błędy" --- Ten egocentryzm nie jest niczym innym jak przedmiotowym traktowaniem ludzi. Jakoby Bóg miał Ci wielki człowieku zsyłać innych do krzywdzenia, byś Ty zrozumiała.... Ta logika jest bardzo częsta i mnie osobiście przeraża. Koniec dygresji. Szanowni Państwo - trzymajmy się jednego konceptu logicznego. a) dziękujemy Bogu za skruchę zabójcy, a jednocześnie skoro tak wielki on jest, że za to musimy dziękować, Panu Bogu należy się spory opierdziel, że do tego dopuścił. b) Pogódźmy się, że jego nie ma i wtedy dylemat moralny znika. Doszło do zabójstwa, człowiek moralnie zrozumiał swój błąd i ukorzył się, by choć trochę złagodzić swoje cierpiące sumienie, z którym zapewne do ostatnich swoich dni i tak spokojnie nie zaśnie.