Msza św. w 10. rocznicę śmierci R. Kapuścińskiego

W 10. rocznicę śmierci Ryszarda Kapuścińskiego, jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy i reportażystów w bazylice Świętego Krzyża w Warszawie odprawiono Mszę św. w intencji Zmarłego.

Eucharystii przewodniczył o. Tomasz Dostatni, dominikanin, znany publicysta i duszpasterz inteligencji. Uczestniczyli w niej żona Alicja, córka Zofia, przyjaciele Ryszarda Kapuścińskiego i czytelnicy jego książek.

W kazaniu o. Dostatni nawiązał do fragmentu prozy Kapuścińskiego z tomu "Lapidarium II": "Wydaje mi się, że rzeczy ostateczne, Bóg, śmierć, nieskończoność, wieczność może wyrazić tylko biel". "Wobec współczesnej pstrokacizny rzeczy ostateczne wyraża najlepiej biel. Podobnie jak w świecie dźwięków potrzebna jest cisza. Nich te dwa słowa klucze, tak ważne dla Ryszarda Kapuścińskiego: biel i cisza pomagają nam doświadczać Boga, nieskończoności, wieczności i spraw ostatecznych" - mówił kaznodzieja.

Nawiązał do fragmentu "Wyznań" św. Augustyna opisującego śmierć matki, św. Moniki, która konając powiedziała: "Nie ważne gdzie mnie pochowacie, gdzie będzie mój grób ale ważne jest to abyście się za mnie modlili podczas każdej mszy św." "Największą i najpiękniejszą modlitwą za zmarłych jest msza św. Jest lekarstwem na samotność, opuszczenie, puste miejsce po zmarłym" - powiedział o. Dostatni i przytoczył znany fragment wiersza Jana Twardowskiego: "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą".

Jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy i dziennikarzy Ryszard Kapuściński zmarł 23 stycznia 2007 r. w Warszawie wieku 74 lat. Mszy św. pogrzebowej 31 stycznia w bazylice Świętego Krzyża w Warszawie przewodniczył prymas Polski kard. Józef Glemp.

Ryszard Kapuściński urodził się w 1932 r. w Pińsku (dziś na Białorusi). Był najwybitniejszym pisarzem spośród polskich reporterów. Pióro kształcił najpierw na reportażach krajowych, potem zjeździł cały świat, opisując kilkadziesiąt wojen, przewrotów i rewolucji w Ameryce, Azji, a zwłaszcza w Afryce, której wyzwoleniu z kolonialnego jarzma asystował i któremu poświęcił kilka świetnych książek. Napisał m.in.: "Cesarza" (1978), "Wojnę futbolową" (1978), "Szachinszacha" (1982), serię "Lapidarium" (1990, 1995, 1997 i 2000), "Heban" (1998) oraz "Podróże z Herodotem" (2005).