Papieskie intencje modlitewne na luty

„Za wszystkich ludzi nauki i kultury, aby poprzez szczere poszukiwanie prawdy mogli dojść do poznania jedynego prawdziwego Boga” – tak brzmi ogólna papieska intencja modlitewna na obecny miesiąc. Odniesienie nauki do prawdy oraz postulat jej racjonalnego dialogu z wiarą stanowi jeden z przewodnich motywów nauczania Benedykta XVI. Akcent ten pojawił się m.in. podczas spotkania Ojca Świętego ze światem akademickim w Pradze. „Bez fundamentalnego ludzkiego ukierunkowania na prawdę rozum traci orientację” – mówił wówczas Papież przestrzegając przed ukrytą dyktaturą relatywizmu w nauce i kulturze, czy życiu szkół wyższych. Jednym z przejawów tej tendencji jest oddzielanie nauki od religii. „Ci, którzy opowiadają się za pozytywistycznym wykluczeniem elementu boskiego z uniwersalności rozumu, nie tylko negują coś, co stanowi jedno z najgłębszych przekonań wierzących, lecz udaremniają także prawdziwy dialog między kulturami, który zresztą sami proponują – mówił dalej Benedykt XVI. – Koncepcja rozumu głuchego na to, co boskie, spychająca religie do sfery subkultury, nie mieści się w dialogu między kulturami, którego dzisiejszy świat pilnie potrzebuje”.

„Aby Kościół, świadomy swojej tożsamości misyjnej, starał się wiernie naśladować Chrystusa i głosić Jego Ewangelię wszystkim narodom” – tak z kolei brzmi papieska intencja misyjna na luty. W orędziu na ubiegłoroczny Światowy Dzień Misyjny Benedykt XVI zachęcał wszystkich wierzących do odnowienia świadomości potrzeby głoszenia Dobrej Nowiny, zgodnie z wezwaniem Chrystusa. „Celem misji Kościoła jest oświecenie światłem Ewangelii wszystkich narodów w ich historycznej drodze ku Bogu, aby w Nim osiągnęły swe całkowite urzeczywistnienie i wypełnienie – napisał Papież. – Powinniśmy odczuwać pragnienie i pasję oświecenia wszystkich narodów światłem Chrystusa, jaśniejącym na obliczu Kościoła, aby wszyscy zgromadzili się w jednej rodzinie ludzkiej, której miłującym ojcem jest Bóg. Kościół powszechny, będąc zalążkiem nadziei, winien kontynuować posługę Chrystusa dla świata. Jego misja i jego posługa są na miarę nie potrzeb materialnych czy nawet duchowych, które wyczerpują się w ramach życia doczesnego, lecz nadprzyrodzonego zbawienia, które realizuje się w Królestwie Bożym. Królestwo to, choć ostatecznie eschatologiczne, a nie z tego świata, jest także na tym świecie i w jego historii siłą na rzecz sprawiedliwości, pokoju, prawdziwej wolności i poszanowania godności każdego człowieka”.