Dzieło Duchowej Adopcji Kapłanów (DDAK) to inicjatywa mająca na celu propagowanie idei modlitwy za kapłanów. Istotne jest również zrzeszanie osób pragnących wspierać kapłanów w ich posłudze, przede wszystkim poprzez modlitwę, ofiarowanie cierpień duchowych lub fizycznych, czy udział we Mszy Świętej.
Nasze modlitwy przyczynią się do wzrostu wiary kapłanów oraz rozpalania charyzmatu ich powołania, przez co staną się lepszymi głosicielami Słowa Bożego i szafarzami Sakramentów.
W dzisiejszych czasach dużo mówi się o pasterzach Kościoła w bardzo negatywny sposób. Nie wszystkie rewelacje, które do nas docierają są prawdą, lecz nie da się ukryć, że wśród wielu plotek i powtarzanych opinii znajdują się i te, które niestety pokrywają się z rzeczywistością. Dlatego też w DDAK najważniejsza jest modlitwa za WSZYSTKICH kapłanów: tych, którym coś zawdzięczamy, tych, których z różnych powodów bywają dla nas trudni i tych, którzy kapłaństwo porzucili (bo kapłanami pozostają na zawsze). Dlatego też główną zasadą akcji jest to, że to osoba podejmująca adopcję sama wybiera, za jakiego kapłana chce się codziennie modlić i jak długo będzie trwało zobowiązanie adopcyjne.
Na czas Wielkiego Postu proponujemy dwie inicjatywy.
Pierwsza, w której modlimy się za dowolnie wybranego kapłana przez okres wielkopostny.
Druga, w której każdego dnia modlimy się za księży suspendowanych. W naszej księdze Adoptowanych Kapłanów jest ich kilkudziesięciu. Wymienionych tylko z imienia, by uszanować ich decyzję, prawo, sytuację, w jakiej się znaleźli. Niemniej wciąż pozostają kapłanami. Na ich duszy wyryto znak, którego nie zmaże nawet śmierć. To znak wieczny. Decyzja o pozostaniu kapłanem to decyzja na całe życie, i to dosłownie. Na całą ich egzystencję, która przecież nigdy się nie kończy.
Niedziela Palmowa będzie dniem, kiedy wszyscy o godzinie 15:00, w ramach podsumowania, odmówimy koronkę do Bożego Miłosierdzia w intencji księży suspendowanych, za których modliliśmy się przez cały ten okres.
W historii DDAK byli tacy kapłani którzy wracali do posługi. Jest to walka, którą toczą nie tylko oni, ale i cały Kościół. Jesteśmy częścią jednej rodziny. Ciężko nam to odczuwać na co dzień, gdy mamy tysiące innych zmartwień. Ale nie wolno nam zapomnieć, że to też jest nasza sprawa. I to także nasza walka. Najtrudniej zwycięża się w codzienności. Oni o tym wiedzą, dlatego tym bardziej pomódlmy się za nich. Pomóżmy!
Wszystkich serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w tej inicjatywie.
Niech modlitwa za kapłanów nieustannie płynie, bo Kościół potrzebuje świętych kapłanów.
Skomentuj artykuł