Podziemna Droga Krzyżowa w Wieliczce

Wieliccy górnicy przeszli w Wielki Piątek rano Podziemną Drogą Krzyżową, nazwaną również "Golgotą Wielickich Górników". Stacje Drogi Krzyżowej wyrzeźbili górnicy artyści w 2010 r. w hołdzie Janowi Pawłowi II w 5. rocznicę jego śmierci.

14 stacji Męki Pańskiej wyrzeźbionych zostało w drewnie lipowym przez trzech wielickich rzeźbiarzy: Piotra Starowicza, Pawła Janowskiego i Jacka Talapkę. W każdą ze stacji wmontowany został kamień przywieziony z Ziemi Świętej.

Stacje ozdobiły ociosy (ściany) pochylni Erazma Barącza - chodnika, prowadzącego do podziemnej kaplicy św. Kingi. W kaplicy św. Kingi, przy pomniku Jana Pawła II, zakończono Drogę Krzyżową. Nabożeństwo prowadził kapelan kopalni o. Ludwik Kurowski.

W Drodze Krzyżowej uczestniczyli wieliccy górnicy, nie było - tak jak podczas pasterki - turystów i mieszkańców Wieliczki. Jak podkreślały władze kopalni, podziemna Droga Krzyżowa jest wydarzeniem wewnętrznym.

"Podziemna Droga Krzyżowa ma dla górników dodatkowe, symboliczne znaczenie - jest okazją do zadumy nad ciężką pracą ich poprzedników, którzy w pocie czoła, podobnie jak Chrystus niósł krzyż, kawałek po kawałku wykuwali podziemny świat" - powiedział PAP prezes spółki "Kopalnia Soli Wieliczka Trasa Turystyczna" Marian Leśny.

Jak podkreślił, "Golgota Wielickich Górników stanowi również swoisty hołd dla wszystkich pokoleń wielickich górników".

W 2010 roku "Golgotę Wielickich Górników" otworzył metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Przypomina o tym tablica pamiątkowa, wykuta na ociosie tuż przy wejściu na podziemną Drogę Krzyżową.

Stacje Męki Pańskiej stały się elementem uruchomionego w kopalni pierwszego podziemnego szlaku pielgrzymkowego "Szczęść Boże". Szlak ten wiedzie m.in. przez kaplice, miejsca kultu religijnego w kopalni i wystawę "Sacrum w dziedzictwie solnym".

Wielicka kopalnia działa nieprzerwanie od połowy XIII wieku. Zorganizowany ruch turystyczny trwa tam od końca XVIII wieku. W 1978 roku kopalnia została wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.

Trasa turystyczna liczy 2,5 km długości i obejmuje ponad 20 komór. Działanie kopalni jako przedsiębiorstwa państwowego polega na zabezpieczaniu zabytku, głównie poprzez utylizację wód zasolonych, i podsadzanie, czyli zasypywanie piaskiem niebezpiecznych lub zbędnych części kopalni. Produkcja soli jest efektem utylizacji solanki.