Rzym-Wiedeń: deszcz płatków róż w uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Zapomniany przez wiele lat zwyczaj "ożywił" przed ponad 20 laty włoski ksiądz Antonio Tedesco, który w tamtym czasie kierował ośrodkiem dla pielgrzymów niemieckich w Rzymie. Ale - jak przypomina ks. Daniele Micheletti z rzymskiego Panteonu - tradycja ta pochodzi z pierwszych wieków Kościoła. Na powitanie Ducha Świętego rzucano kwiaty, w nabożeństwie uczestniczył papież i ogłaszał datę Zesłania Ducha Świętego w następnym roku. Fakt, dlaczego to szczególne święto odbywało się w Panteonie, kapłan uzasadnia prosto: "w tamtym czasie był to najbardziej znany kościół Rzymu i jedyny, który miał otwór w dachu".

Panteon zbudowany na Polu Marsowym za czasów cesarza Hadriana (117-138) na chwałę bogów Rzymu, poświęcił papież Bonifacy IV (608-615) oddając go na użytek chrześcijan. Znajdujący się w kopule "opaion" - ośmiometrowej szerokości otwór - jest jedynym źródłem światła: "Bożym okiem". Róże dostarcza od lat na ceremonie niewielkie miasteczko włoskie Giffoni Valle Piana, położone na południe od Neapolu.

Uroczysta Msza św. Zesłania Ducha Świętego rozpoczyna się o godz. 10.30, ale "już na godzinę wcześniej nie ma wolnych miejsc", powiedział ks. Micheletti w rozmowie z niemiecką agencją katolicką KNA. Tradycyjnie liturgii przewodniczy biskup polowy abp Vincenzo Pelvi, który jest także honorowym opiekunem Panteonu. Ale - dodaje włoski kapłan - jeśli ktoś nie będzie miał okazji znaleźć się tego dnia w Rzymie, może jeszcze wybrać się do rzymskiej bazyliki Matki Bożej Większej, która 5 sierpnia "tonie w powodzi białych róż" na pamiątkę "cudu śniegu", jaki legł u podstaw budowy tej świątyni.

Panteon, położony między Piazza Navona i Via del Corso, należy do ulubionych celów wędrówek turystycznych po Rzymie. Znajdują się w nim grobowce m.in. Rafaela (1483-1520), Taddeo Zuccariego (1529-1566), Annibale Carracciego (1560-1609) oraz królów Wiktora Emanuela II (1820-1878) i Humberta I (1844-1900).

Tysiące płatków róż spada na wiernych również w romańskim kościele św. Michała w Wiedniu, z otworu w dachu zwanego także "dziurą Ducha Świętego". Ojcowie salwatorianie sprawujący opiekę duszpasterską w tym zabytkowym kościele powrócili przed kilkoma laty do zapomnianej tradycji zielonoświątkowej.

Proboszcz parafii, o. Peter van Meijl wyjaśnił mediom, że salwatorianie nieco zmodyfikowali dawny zwyczaj. W sklepieniach wielu starych kościołów są "dziury Świętego Ducha" - otwory, przez które w uroczystość Zesłania Ducha Świętego wpuszczano do świątyni gołębie - symbol Ducha Świętego. Do takich symboli należy też róża. Stara legenda mówi o kobiecie, która płakała w swoim ogrodzie różanym, słysząc o okrutnej śmierci Jezusa. Wtedy zauważyła, że z jej róż opadły kolce, gdyż Bóg przemienił swoje cierpienie w radość.