Blask boskiej chwały Jezusa

Drodzy bracia i siostry!

Dziękuję Panu, że pozwolił mi odbyć w minionych dniach rekolekcje; wdzięczny jestem również tym wszystkim, którzy towarzyszyli mi swoją modlitwą. Dzisiejsza niedziela — druga w Wielkim Poście — nazywana jest niedzielą Przemienienia, gdyż Ewangelia opowiada o tej wielkiej tajemnicy życia Chrystusa. Po zapowiedzeniu uczniom swej męki Jezus «wziął z sobą Piotra, Jakuba oraz brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło» (Mt 17, 1-2). Dla zmysłów światło Słońca jest najsilniejsze, jakie znamy w przyrodzie, ale według ducha, uczniowie widzieli przez krótką chwilę blask jeszcze silniejszy, blask boskiej chwały Jezusa, który rozświetla całe dzieje zbawienia. Św.Maksym Wyznawca pisze, że «na szatach, gdy stały się białe, pojawił się symbol słów Pisma Świętego, które stawały się jasne, przejrzyste i świetliste» (Ambiguum 10: PG 91, 1128 B).

Ewangelia mówi, że obok przemienionego Jezusa «ukazali się (...) Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim» (Mt 17, 3); Mojżesz i Eliasz — symbol Prawa i Proroków. Wówczas Piotr, pełen zachwytu, zawołał: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza» (Mt 17, 4). A św. Augustyn komentuje to, stwierdzając, iż mamy tylko jedno mieszkanie: Chrystusa; to On «jest Słowem Bożym, Słowem Boga w Prawie, Słowem Boga w Prorokach» (Sermo De Verbis Ev., 78, 3: PL 38, 491). Sam Ojciec w istocie obwieszcza: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» (Mt 17, 5). Przemienienie nie jest przemianą Jezusa, lecz jest objawieniem Jego boskości, «wewnętrznym przenikaniem Jego bytu przez Boga, które staje się czystym światłem. W swym zjednoczeniu z Ojcem sam Jezus jest światłem ze światłości» (por. Jezus z Nazaretu, Kraków 2007, s. 258). Piotr, Jakub i Jan przez kontemplację boskości Pana są przygotowywani do zmierzenia się ze skandalem krzyża, jak o tym śpiewa starożytny hymn: «Na górze przemieniłeś się, a Twoi uczniowie, na ile byli do tego zdolni, kontemplowali Twoją chwałę, aby — gdy ujrzą Cię ukrzyżowanego — zrozumieli, że Twoja męka była dobrowolna, i aby głosili światu, że jesteś prawdziwie blaskiem Ojca» (Kontakion na Przemienienie, w: Mineia, t. 6, Rzym 1901, 341).

Drodzy przyjaciele, my także uczestniczymy w tej wizji i w tym nadprzyrodzonym darze, gdy oddajemy się modlitwie i słuchaniu Słowa Bożego. Ponadto, zwłaszcza w tym okresie Wielkiego Postu, zachęcam, aby — jak pisze sługa Boży PawełVI — «odpowiedzieć na Boże przykazanie pokuty przez jakieś dobrowolne uczynki, poza wyrzeczeniami narzucanymi przez ciężary dnia codziennego» (konstytucja apostolska Poenitemini, 17 lutego 1966, III; c: AAS 58 [1966], 182). Prośmy Maryję Pannę, aby pomagała słuchać Pana Jezusa zawsze i iść za Nim, aż po mękę i krzyż, aby mieć udział także w Jego chwale.

Apel w związku z wydarzeniami w Libii

Docierające w minionych dniach niepokojące wiadomości z Libii wzbudziły także we mnie prawdziwe zaniepokojenie i obawy. W tej intencji modliłem się szczególnie podczas tygodniowych rekolekcji.

Teraz z głębokim niepokojem śledzę najnowsze wydarzenia i obejmuję modlitwą ludzi dotkniętych dramatyczną sytuacją w tym kraju. Zwracam się z gorącym apelem do zwierzchników politycznych i wojskowych, aby zadbali przede wszystkim o nienaruszalność i bezpieczeństwo obywateli oraz o dostęp do pomocy humanitarnej. Pragnę zapewnić ludność o mojej serdecznej bliskości, a Boga proszę, by jak najszybciej otworzyły się przed Libią i całym regionem północnej Afryki horyzonty pokoju i zgody.

Po polsku:

Pozdrawiam serdecznie Polaków. Wczoraj obchodziliśmy uroczystość św. Józefa, głowy Świętej Rodziny, opiekuna Kościoła, a także mojego patrona. Wszystkim, którzy w dniach rekolekcji watykańskich i we wspomnianą uroczystość zanosili do Boga modlitwy w mojej intencji, serdecznie dziękuję. Niech św. Józef oręduje w niebie za nami wszystkimi. Niech wspiera wasze rodziny w zmaganiach z trudami życia. Na nowy tydzień Wielkiego Postu z serca wam błogosławię.

Benedykt XVI