List do kanclerz Republiki Federalnej Niemiec Angeli Merkel

List Papieża Benedykta XVI do kanclerz Republiki Federalnej Niemiec Angeli Merkel

List wystosowany 16 grudnia 2006 r., dotyczący szczytu G8 w czerwcu 2007 r.

Pani Angela Merkel
Kanclerz Republiki Federalnej Niemiec

17 lipca 2006 r. podczas zakończenia spotkania na szczycie w Sankt Petersburgu oświadczyła Pani, że pod Pani przewodnictwem grupa siedmiu najbardziej rozwiniętych państw świata wraz z Rosją (G8) będzie nadal stawiać w centrum uwagi kwestię ubóstwa na świecie. Następnie, 18 października ubiegłego roku, niemiecki rząd federalny zapowiedział, że pomoc dla Afryki będzie dominującym tematem obrad podczas spotkania na szczycie w Heiligendamm.

Piszę zatem do Pani, aby podziękować w imieniu Kościoła katolickiego i wyrazić moje uznanie dla tych oświadczeń.

Cieszę się z tego, że zagadnienie ubóstwa, z wyraźnym odniesieniem do Afryki, wprowadzone zostało do programu prac państw G8; faktycznie bowiem należy mu poświęcić jak najwięcej uwagi i przyznać absolutne pierwszeństwo — i to dla dobra zarówno krajów ubogich, jak bogatych. Fakt, że przewodniczenie Niemiec grupie G8 zbiega się z przewodniczeniem Unii Europejskiej, stwarza wyjątkową okazję do zmierzenia się z tym problemem. Ufam, że Niemcy konstruktywnie wykorzystają przywódczą rolę, jaka teraz przypada im w udziale, i zajmą się tymi kwestiami o globalnym znaczeniu, które dotyczą nas wszystkich.

Podczas naszego spotkania 28 sierpnia ubiegłego roku zapewniła mnie Pani, że Niemcy podzielają zaniepokojenie Stolicy Apostolskiej faktem, iż kraje bogate nie potrafią zapewnić krajom najuboższym, zwłaszcza afrykańskim, odpowiednich warunków finansowych i handlowych, które by im umożliwiły działania prowadzące do trwałego rozwoju.

Stolica Apostolska wielokrotnie podkreślała, że rządy krajów najuboższych mają obowiązek troszczyć się o właściwe zarządzanie i dążyć do eliminacji ubóstwa, niezbędna jest jednak aktywna współpraca partnerów zagranicznych. Nie chodzi tu o jakieś dodatkowe zadania czy chwilowe koncesje, których realizację można odłożyć na później ze względu na pilne sprawy krajowe. Jest to raczej poważne i bezwarunkowe zobowiązanie moralne, wynikające ze wspólnej przynależności do rodziny ludzkiej, a także z równej godności i tego samego przeznaczenia krajów ubogich i bogatych, których rozwój ze względu na proces globalizacji jest coraz ściślej ze sobą powiązany.

Należy w sposób trwały i niezawodny zapewnić krajom ubogim korzystne warunki handlu, w tym przede wszystkim szeroki i bezwarunkowy dostęp do rynków. Trzeba też podjąć kroki zmierzające do szybkiego, całkowitego i bezwarunkowego umorzenia długów zagranicznych krajów ubogich głęboko zadłużonych (Heavily Indebted Poor Countries — HIPC) i krajów najsłabiej rozwiniętych (Least Developed Countries — LDC). Konieczne są też działania zapobiegające temu, by kraje te znalazły się ponownie w sytuacji nadmiernego zadłużenia.

Kraje uprzemysłowione muszą być świadome podjętych zobowiązań w dziedzinie wspierania rozwoju i w pełni się z nich wywiązywać.

Trzeba także przeznaczyć znaczne środki na inwestowanie w badania naukowe nad lekarstwami na AIDS, gruźlicę, malarię i inne choroby tropikalne. W tej dziedzinie pilnym zadaniem stojącym przed nauką w krajach rozwiniętych jest wynalezienie szczepionki przeciw malarii. Istnieje też potrzeba udostępnienia technologii medycznej i farmaceutycznej oraz wiedzy w zakresie higieny zdrowia bez narzucania jakichkolwiek warunków prawnych czy ekonomicznych.

Na koniec, społeczność międzynarodowa musi wciąż dążyć do istotnego ograniczenia zarówno legalnego, jak nielegalnego handlu bronią, nielegalnego handlu cennymi surowcami, jak również ucieczki kapitałów z krajów ubogich, a także do eliminacji praktyki prania brudnych pieniędzy i korumpowania urzędników w krajach ubogich.

Wszystkie kraje wspólnoty międzynarodowej muszą podejmować te wyzwania, ale państwa z G8 i Unii Europejskiej powinny odegrać tu rolę wiodącą.

Ludzie różnych religii i kultur na całym świecie są przekonani, że wyeliminowanie skrajnego ubóstwa do 2015 r. jest jednym z najważniejszych zadań w obecnych czasach. Co więcej, podzielają przekonanie, że realizacja tego celu wiąże się nierozerwalnie ze sprawą pokoju i bezpieczeństwa w świecie. Oczekują oni teraz, że w najbliższym czasie G8 i Unia Europejska pod przewodnictwem rządu Niemiec podejmą niezbędne kroki zmierzające do zwalczenia ubóstwa. Katolicy są gotowi wnieść tu swój wkład i w duchu solidarności wspierają Pani działalność.

Proszę Boga, by błogosławił przedsięwzięciom G8 i Unii Europejskiej pod niemieckim przewodnictwem. Korzystam ze sposobności, aby raz jeszcze przekazać Pani Kanclerz Republiki Federalnej Niemiec wyrazy wielkiego uznania.

Watykan, 16 grudnia 2006 r.

BENEDYKT XVI