Patroni Rzymu

Drodzy bracia i siostry!

Kościół w Rzymie wspomina dzisiaj swoje święte początki, czcząc apostołów Piotra i Pawła, których relikwie przechowywane są w dwóch poświęconych im bazylikach, uświetniających całe miasto, drogie zarówno mieszkającym w nim chrześcijanom, jak i pielgrzymom. Uroczystość rozpoczęła się wczoraj wieczór modlitwą i Nieszporów w bazylice św. Pawła za Murami. Liturgia tego dnia przypomina wyznanie wiary Piotra złożone Jezusowi: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego» (Mt 16, 16). To oświadczenie nie jest owocem rozumowania, lecz wynikiem objawienia otrzymanego przez pokornego rybaka z Galilei od Ojca, jak sam Jezus potwierdza, mówiąc: «Nie objawiły ci tego ciało i krew» (Mt 16, 17). Szymon Piotr jest tak blisko Pana, że on sam staje się opoką wiary i miłości, na której Jezus zbudował swój Kościół i «uczynił go — jak stwierdził św. Jan Chryzostom — mocniejszym niż samo niebo» (Hom. in Matthoeum, 54, 2: PG 58, 535). Rzeczywiście Pan mówi na koniec: «Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie» (Mt 16, 19).

Św. Paweł — którego dwutysięczną rocznicę urodzin obchodziliśmy niedawno — mocą łaski Bożej głosił Ewangelię i zasiewał Słowo prawdy i zbawienia pośród ludów pogańskich. Odydwaj święci patronowie Rzymu, choć otrzymali od Boga różne charyzmaty i odmienną misję do spełnienia, są dwoma fundamentami Kościoła jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego, «ciągle otwartego na rozwój misyjny i ekumeniczny, ponieważ jest posłany do świata, aby głosić misterium komunii, które go konstytuuje, świadczyć o nim, aktualizować je i szerzyć» (por. Kongregacja Nauki Wiary, Communionis notio, 28 maja 1992 r., n. 4: aas 85 [1993], 840; «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 10/1992, s. 37). Dlatego w czasie dzisiejszej porannej Mszy św. w Bazylice Watykańskiej przekazałem 38 arcybiskupom metropolitom paliusz, który symbolizuje zarówno jedność z Biskupem Rzymu, jak i misję pasterzowania z miłością jedynej owczarni Chrystusa. Przy okazji tej uroczystości pragnę z serca podziękować delegacji Patriarchatu Ekumenicznego, której obecność jest świadectwem duchowej więzi między Kościołem Rzymu i Kościołem w Konstantynopolu.

Niech przykład apostołów Piotra i Pawła oświeca umysły i rozpala serca wierzących świętym pragnieniem pełnienia woli Bożej, aby Kościół pielgrzymujący na ziemi był zawsze wierny Panu. Zwróćmy się z ufnością do Dziewicy Maryi, Królowej Apostołów, która z nieba prowadzi i wspiera wędrujący lud Boży.

Po polsku:

Pozdrawiam polskich pielgrzymów. Uroczystość Apostołów Piotra i Pawła jest dla chrześcijan wyjątkową okazją do odnawiania i umacniania więzi z Kościołem, który jest w Rzymie, i z jego Biskupem. Szczególnym znakiem tej jedności jest paliusz, który dzisiaj przekazałem metropolitom z różnych części świata, w tym także Prymasowi Polski. Jemu i wam wszystkim niech Bóg błogosławi!

Benedykt XVI