Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 1 września 2002

1. W wielu krajach wrzesień jest miesiącem powrotu do pracy zawodowej i zajęć szkolnych po letniej przerwie. Ufam, że była ona dla wszystkich spokojna i pomyślna. Niektórzy skorzystali z letnich wakacji, by wziąć udział w obozach modlitewnych czy poświęconych formacji duchowej, pracy i posłudze. Teraz jest czas, by dzielić się przeżytymi doświadczeniami z rodzinami, przyjaciółmi, grupami, wspólnotami i stowarzyszeniami, napełniając codzienne życie entuzjazmem, pogodą ducha, radością. W taki właśnie sposób jest się «solą i światłem» ziemi, o czym przypomniałem młodym zgromadzonym w Toronto na Światowym Dniu Młodzieży.

2. Z psychologicznego punktu widzenia powrót do codziennego życia nie zawsze jest łatwy, a niekiedy wręcz może wiązać się z pewnymi trudnościami w podejmowaniu na nowo codziennych obowiązków. Jednak to w «codzienności» Bóg wzywa nas, abyśmy dążyli do owej dojrzałości życia duchowego, która polega właśnie na przeżywaniu zwykłych spraw w sposób nadzwyczajny. Świętość osiąga się bowiem przez naśladowanie Jezusa, bez uciekania od rzeczywistości i jej prób, lecz stawiając im czoło ze światłem i mocą Jego Ducha. Wszystko to znajduje swoje najgłębsze wytłumaczenie w tajemnicy krzyża, co dobrze uwydatnia liturgia dzisiejszej niedzieli. Jezus zachęca wierzących, aby każdego dnia brali swój krzyż i szli za Nim (por. Mt 16, 24), naśladując Go aż po złożenie całkowitego daru z siebie Bogu i braciom.

3. Drodzy pielgrzymi francuskojęzyczni, kochajcie Chrystusa i idźcie za Nim, nawet na Kalwarię, aby znaleźć prawdziwe Życie, które da wam Ojciec. Błogosławię was z całego serca.

Z radością witam nowych studentów Papieskiego Kolegium Północnoamerykańskiego w Rzymie. Niech studiowanie teologii pogłębi waszą miłość do Chrystusa i pomoże wam stać się pełnymi radości, prawdziwymi świadkami Ewangelii. Pozdrawiam również studentów z Rzymskiego Kampusu Uniwersytetu w Dallas. Z całego serca proszę o łaskę i pokój naszego Pana Jezusa Chrystusa dla pielgrzymów i turystów angielskojęzycznych.

Pozdrawiam bardzo serdecznie pielgrzymów i turystów z krajów niemieckojęzycznych. Niech te dni wakacji dadzą wam wszystkim wiele radości i nowe siły do pełnienia codziennych zadań. Niech Bóg was błogosławi i strzeże!

Miło mi pozdrowić pielgrzymów hiszpańskojęzycznych. Niech Pan obdarzy was obfitymi łaskami i błogosławieństwami, abyście mogli wypełniać Jego wolę w każdym dniu waszego życia.

Pozdrawiam wszystkich pielgrzymów portugalskojęzycznych, a wśród nich grupę z Misji Braci Mniejszych Konwentualnych z Viseu. Wszystkim chętnie udzielam, jako zadatku obfitych darów Bożych, Błogosławieństwa Apostolskiego.

Teraz pozdrawiam pielgrzymów z Polski: z Sanoka — «Franciszkańskie Dzwoneczki», z Łodzi — Katolickie Liceum, oraz pielgrzymów indywidualnych.

Dzień 1 września przypomina nam początek, wybuch II wojny światowej oraz wszystkie tragiczne wydarzenia tej wojny. Obejmujemy myślą, modlitwą miliony ofiar terroru wojennego, także tych, którzy bohatersko walczyli o wolność Ojczyzny. Niech cierpienie i smutne doświadczenia tych wszystkich, którzy przeżyli wojnę, przyczyniają się do trwałego pokoju, który jest prawem i dobrem wszystkich ludzi. Niech Bóg wszystkim błogosławi. Wszystkim, którzy mnie słuchają tutaj i na ziemi polskiej, w Krakowie, wszystkim. «Od powietrza, głodu, ognia i wojny wybaw nas, Panie».

Pozdrawiam pielgrzymów włoskojęzycznych, w szczególności wiernych z parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Velletri; młodzież przygotowującą się do sakramentu bierzmowania z Lonato, Mologno i Angarano di Bassano del Grappa, wraz z rodzinami; zespół muzyczny z parafii pw. św. Piotra w Orsenigo. Szczególnym wspomnieniem obejmuję wspólnotę parafialną Castel Gandolfo, która obchodzi dziś święto swojego patrona św. Sebastiana.

4. Niech Maryja Dziewica uczy nas i pomaga czynić nasze życie pokorną i radosną pieśnią na chwałę Boga, w którego oczach czyn miłości ma wartość największą. Niech Maryja wspiera nas w codziennych trudach, abyśmy, jak napomina dziś apostoł, nie brali za wzór mentalności panującej w świecie, lecz odnawiali nasz umysł, dzięki czemu będziemy mogli «rozpoznać, jaka jest wola Boża» (Rz 12, 2).