Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 14 lipca 1996

1. Jest to dar Boży, że możemy także w tym roku spotkać się w tak malowniczej scenerii i w tym przyjemnym, gościnnym otoczeniu, pełnym radości i pokoju. Serdecznie pozdrawiam mieszkańców Lorenzago i regionu Cadore, czujnych i pracowitych stróżów wartości ludzkich i chrześcijańskich, przekazanych im przez ojców. Dziękuję wszystkim, zwłaszcza władzom, za przyjęcie jak zawsze serdeczne, wyrażając zarazem żywe uznanie dla troski, z jaką chronicie to wspaniałe górskie środowisko.

Witam biskupa Trevisio Paolo Magnaniego, któremu dziękuję za braterską gościnność, jaką okazuje mi w swojej letniej rezydencji. Wraz z nim pozdrawiam liczną grupę wiernych z jego diecezji, którzy zechcieli złożyć mi dziś wizytę, aby przedstawić mi różnorodne formy działalności formacyjnej, środowiskowej i humanitarnej, podejmowanej w diecezji. Mam tu na myśli młodzież z Akcji Katolickiej, która uczestniczy w obozach letnich, skautów zrzeszonych w AGESCI i w Federacji Skautów Europy, seminarzystów, a także dzieci z Czarnobyla, goszczące w waszych rodzinach, młodzież niepełnosprawną, uczestniczącą w tygodniach przyjaźni i integracji społecznej. Myślę na koniec o kierownictwie różnych stowarzyszeń świeckich, działających w licznych dziedzinach ewangelizacji i akcji socjalnej. Każdemu z was jak najserdeczniej dziękuję za udział w tej chwili modlitwy i za waszą troskę o to, aby lato było pożytecznie spędzonym czasem odpoczynku oraz odbudowy sił fizycznych i duchowych.

2. Z uwagą śledziłem wypowiedź waszego przedstawiciela, który przedstawił mi cele różnych waszych letnich inicjatyw. Myślę, że jest dla was prawdziwym darem Opatrzności ta możliwość spędzenia pewnego czasu w tym otoczeniu, które w naturalny sposób kieruje ducha ku Bogu. Istotnie, to uczucie radości, jakie nas napełnia, gdy podziwiamy ten cudowny krajobraz, kieruje naszą myśl ku Bogu, który przyglądając się po raz pierwszy stworzeniu, radował się z dzieła swoich rąk. Mówi o tym Księga Rodzaju: «Bóg widział, że były dobre» (por. Rdz 1, 10). Czyż możemy nie czuć się tutaj otoczeni miłością Boga, który otwiera przed nami księgę natury, zapraszając nas, byśmy odczytywali w niej znaki Jego obecności i dobroci? Gdy odrywamy się od codziennego życia, nierzadko gorączkowego, a czasem niestety alienującego, w tych pełnych spokoju górskich miejscowościach możemy odkrywać w pięknie stworzenia wielkość Boga i człowieka; słyszymy też wezwanie, by żyć w głębszej harmonii ze Stwórcą wszechświata. Stając wobec majestatu gór, czujemy potrzebę traktowania natury z większym szacunkiem. Zarazem ta głębsza świadomość wartości wszechświata skłania nas do refleksji nad niegodziwością licznych form profanacji środowiska, której przyczyną jest często karygodna lekkomyślność. Współczesny człowiek, gdy ulega fascynacji fałszywymi mitami, traci z oczu bogatwo i potencjał życia ukryty w stworzeniu — tym przedziwnym darze Bożej opatrzności, przeznaczonym dla wszystkich ludzi.

3. Drodzy bracia i siostry, gdy wznosimy myśl do Boga i dziękujemy Mu za tę możliwość radowania się pięknem gór, nie możemy zapominać, że dla wielu ludzi miesiące letnie stanowią być może okres szczególnie dotkliwego cierpienia i samotności. Pamiętajmy w naszych modlitwach o chorych, o starcach, o ludziach samotnych, o więźniach, o cierpiących na ciele i na duszy. Niech nasza pamięć wyraża się w konkretnych gestach gościnności i solidarności. Niech przykładem i drogowskazem będzie dla nas Matka Chrystusa: także w okolicznych dolinach i górach możemy natrafić na małe sanktuaria lub przydrożne figury, które przypominają nam o Jej macierzyńskiej opiece. Pamiętajmy, że Ona jest blisko nas; wzywajmy Ją często w modlitwie; naśladujmy Ją wielkodusznie, czyniąc z naszego życia dar miłości dla Boga i dla braci.

Z tego miejsca pełnego pokoju pragnę was dzisiaj wezwać, byście nadal modlili się o pokój między narodami we wszystkich zakątkach ziemi. Pamiętam zawsze o losie wszystkich, którzy cierpią fizycznie i duchowo. Dzisiaj chciałbym zachęcić was szczególnie do modlitwy w intencji Irlandii Północnej, aby zapanował tam pokój oparty na poszanowaniu praw każdego człowieka i każdej grupy społecznej.

Niech Maryja, Królowa Pokoju, wstawia się za tym umiłowanym narodem.