Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 18 czerwca 2000

1. Jesteśmy już w sercu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W najbliższych dniach będziemy przeżywać w liturgii niektóre jego momenty kulminacyjne, które odsłaniają najgłębszy sens wydarzenia jubileuszowego. W ciągu tego tygodnia przypadają bowiem dwie uroczystości — Trójcy Przenajświętszej i Bożego Ciała — w których objawia się w pełni charakter obecnego Roku Świętego, jednocześnie trynitarny i eucharystyczny.

Jubileusz, poprzedzony trzema latami refleksji poświęconymi kolejno Chrystusowi, Duchowi Świętemu i Ojcu, ma być dziękczynieniem i uwielbieniem Boga w Trójcy Świętej Jedynego, od którego wszystko pochodzi i ku któremu wszystko zmierza w świecie i w dziejach (por. Tertio millennio adveniente, 55).

Ale «droga», «brama» otwierająca dostęp do tajemnicy Miłości Bożej, jest tylko jedna: Jezus, który narodził się, umarł i zmartwychwstał, aby dać życie każdemu człowiekowi. Zanim umarł na krzyżu jako ofiara przebłagalna za nasze grzechy, pozostawił Kościołowi pamiątkę swojej odkupieńczej ofiary: sakrament Eucharystii. Dlatego rok 2000 musi być rokiem «głęboko eucharystycznym» (tamże) i dlatego też Rzym gości Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, który rozpoczyna się właśnie dzisiejszego wieczoru.

2. «W sakramencie Eucharystii Zbawiciel, który dwadzieścia wieków temu przyjął ciało w łonie Maryi, nadal ofiarowuje się ludzkości jako źródło Boskiego życia» (tamże). Stąd temat wybrany dla Kongresu Eucharystycznego roku 2000 brzmi: «Jezus Chrystus, jedyny Zbawiciel świata, Chleb nowego życia».

Dzisiaj wieczorem uroczyście otworzę Kongres odprawiając Nieszpory na placu św. Piotra. Cały tydzień będzie wypełniony modlitwą, wydarzeniami artystycznymi i świętowaniem. Spośród wielu punktów programu pragnę przypomnieć zwłaszcza sympozjum na temat: «Eucharystia i Oblicze Chrystusa» oraz Jubileusz włoskich katechetów.

W najbliższy czwartek będziemy obchodzili uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa: od bazyliki św. Jana na Lateranie aż do Matki Boskiej Większej przejdzie tradycyjna procesja eucharystyczna. W niedzielę wieczorem plac św. Piotra będzie świadkiem wielkiej liturgii końcowej, zwanej Statio Orbis, na znak, że ludzkość zatrzymuje się jak gdyby w obliczu największego cudu: Boga, który pod postaciami chleba i wina staje się pokarmem, aby nakarmić cały świat.

3. Tam gdzie zawodzą zmysły i rozum, wiara wspomaga człowieka zmagającego się z tajemnicą. Pośród istot stworzonych najlepszą nauczycielką wiary jest Najświętsza Maryja Panna. W obliczu ogromu miłości Bożej Maryja uczy nas ufnego zawierzenia; w obliczu Syna ukrzyżowanego i zmartwychwstałego wzywa nas do zjednoczenia się z Nim.

Niech zatem prowadzi nas Maryja, abyśmy mogli przeżyć w pełni i z pożytkiem te dni łaski.