Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 18 października 1998

1. Obchodzimy dziś Światowy Dzień Misyjny, podobnie jak dwadzieścia lat temu w dniu rozpoczęcia mojej posługi Piotrowej. Ta zbieżność wydaje mi się znacząca, a świadectwem tego jest misyjny duch ożywiający moją posługę apostolską i wyrażający się przede wszystkim w licznych podróżach, jakie odbywam, aby wzywać wszystkich ludzi w każdym zakątku świata: «Otwórzcie drzwi Chrystusowi!». Dzisiaj myślę w szczególny sposób o misjonarzach ad gentes, którzy z wielką miłością głoszą to orędzie w krajach misyjnych, często w trudnych warunkach, a czasem za cenę życia. Dziękujemy im! Niech wiedzą — i to nie tylko dzisiaj — że towarzyszy im miłość i modlitwa całego Kościoła.

2. Misyjnym duchem jest przeniknięta także encyklika Fides et ratio, która została opublikowana w ubiegły czwartek i do której zamierzam jeszcze powrócić. Podejmuję w niej — jak wiadomo — problem relacji między filozofią a teologią, podkreślając, że wiara i rozum nie przeciwstawiają się sobie, ale wspomagają się nawzajem, niczym «dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy» (Fides et ratio, 1). Biada ludzkości, która traci zmysł prawdy, odwagę jej poszukiwania i nadzieję na dotarcie do niej. Konsekwencją tego byłby nie tylko kryzys wiary, ale samego sensu życia.

Recepcję tej encykliki zawierzam wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny, «Stolicy mądrości». Niech nam dopomaga także św. Teresa z Lisieux, którą dokładnie rok temu ogłosiłem «Doktorem Kościoła», oraz św. Edyta Stein — filozofka, którą dane mi było kanonizować w ostatnią niedzielę.