Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 24 czerwca 2001

Zanim dobiegnie końca ta uroczysta Liturgia Eucharystyczna, zwracamy się słowami modlitwy «Anioł Pański» do Najświętszej Maryi Panny, którą lud ukraiński otacza głęboką czcią.

Maryja, pierwsza i doskonała uczennica swego Syna, jest figurą i wzorem Kościoła, który przyjmuje z wiarą słowo Pana. To Ona otaczała swą opieką życie wspólnoty chrześcijańskiej na Ukrainie począwszy od chrztu Rusi Kijowskiej w 988 r.

Wielki strumień wiary spłynął na Ukrainę i sprawił, że stała się ona ziemią chrześcijańską i jednocześnie ziemią maryjną. Świadczą o tym liczne sanktuaria, w których wyraża się cała miłość wiernych do Matki niebieskiej. Myślę tu szczególnie o sanktuariach obrządku łacińskiego w Berdyczowie i Letyczowie. Wierni obrządku bizantyjskiego są szczególnie przywiązani do sanktuariów w Zarwanicy i Hoszowie. Myślami i sercem podążam do tych miejsc kultu, z miłością klękam u stóp Maryi Dziewicy i proszę Ją o macierzyńską opiekę nad wszystkimi.

Niebiańskiemu wstawiennictwu Maryi powierzam tę moją wizytę pasterską i tych wszystkich, których będę miał okazję spotkać w tych dniach. W sposób szczególny proszę Ją, Matkę Kościoła, aby wszyscy chrześcijanie przyspieszyli kroku na drodze do pełnej jedności. Oby na Ukrainie i wszędzie na świecie wierzący w Chrystusa mogli jak najszybciej urzeczywistnić gorące wezwanie Pana «Ut omnes unum sint!» (J 17, 21). Niech stanie się to za sprawą Mariam, Matki wszystkich wierzących, Matki jedności!