Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 28 stycznia 2001

1. Bardzo serdecznie witam chłopców i dziewczęta z Rzymu i Lacjum, licznie zgromadzonych na placu św. Piotra z okazji Dnia Pokoju, zorganizowanego przez Młodzieżową Akcję Katolicką. Dziękuję wam, moi drodzy, że przybyliście tu wraz z rodzicami, kapłanami i wychowawcami!

W styczniu — miesiącu, w którym zakończył się Wielki Jubileusz — tematem waszych zajęć był dialog między różnymi kulturami, zgodnie z propozycją, jaką zawarłem w Orędziu na Światowy Dzień Pokoju, obchodzony 1 stycznia. Ważne jest, aby dzieci i młodzież, zwłaszcza w społecznościach chrześcijańskich, wzrastały w duchu otwartości na spotkanie z każdym człowiekiem, ucząc się rozpoznawać w każdym swego brata. W ten sposób człowiek staje się apostołem pokoju. Mówię do was i do całej młodzieży włoskiej, poczynając od członków Młodzieżowej Akcji Katolickiej: Kościół liczy na was i ufa, że dzięki wam ludzkość nie będzie już ulegać szaleństwu nienawiści rasowej, etnicznej i religijnej. W tym kontekście muszę też wspomnieć, że wczoraj był obchodzony we Włoszech Dzień Pamięci — ustanowiony właśnie po to, aby nie zapomniano o okropnościach Szoah oraz wszelkich innych ludzkich wynaturzeniach, których źródłem jest odrzucenie dialogu między różnymi kulturami i religiami. Gołębie, przyniesione tu przez waszych przedstawicieli, które wzbiją się do lotu z tego okna, niech będą zapowiedzią solidarności i pokoju na nowy rok, niedawno rozpoczęty.

2. Zgodnie z tym, co zapowiedziałem w poprzednią niedzielę, z radością ogłaszam dziś nazwiska kardynałów, których nominacje zachowałem in pectore podczas Konsystorza sprawowanego 21 lutego 1998 r.

Są to:

— Abp Marian Jaworski, metropolita lwowski obrządku łacińskiego (Ukraina);

— Abp Janis Pujats, metropolita Rygi (Łotwa).

In pectore, to znaczy: «w sercu» zachowałem w zeszłą niedzielę inne jeszcze nazwiska, których ogłoszenie postanowiłem z różnych powodów odłożyć do dnia dzisiejszego. Także te osoby zaliczę — przekraczając ustalony limit liczbowy — do grona kardynałów, mianując je na Konsystorzu w dniu 21 lutego.

Jest wśród nich przede wszystkim abp Lubomyr Husar, nowo wybrany arcybiskup większy Lwowa obrządku bizantyńskoukraińskiego. W jego osobie, jak również w osobach wcześniej wymienionych arcybiskupów pragnę wyróżnić ich Kościoły, które zwłaszcza w ciągu XX w. zostały boleśnie doświadczone i ukazały światu przykłady licznych chrześcijan, zdolnych dawać świadectwo wiary pośród cierpień wszelkiego rodzaju, prowadzących nierzadko do najwyższej ofiary z życia.

Do grona nominatów weszli też następujący zasłużeni pasterze:

— abp Johannes Joachim Degenhart, metropolita Paderborn (Niemcy);

— abp Julio Terrazas Sandoval, metropolita Santa Cruz de la Sierra (Boliwia);

— abp Wilfrid Fox Napier, metropolita Durbanu (Republika Południowej Afryki);

— bp Karl Lehmann, ordynariusz Moguncji (Niemcy).

3. Zawierzmy teraz tych ofiarnych pasterzy opiece Panny Najświętszej, aby z Jej pomocą mogli z nową energią podjąć swą posługę w Kościołach partykularnych, wzbudzając w nich nowe owoce zakończonego niedawno Jubileuszu.