Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 29 września 2002

(fot. the half-blood prince / Foter / CC BY-ND)
Copyright © by L'Osservatore Romano (12/2002) and Polish Bishops Conference

1. Już niebawem rozpocznie się październik, który przez liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Różańcowej zachęca nas do odkrycia na nowo tej tradycyjnej modlitwy, tak prostej i zarazem tak głębokiej.

Różaniec jest «drogą» kontemplacji oblicza Chrystusa, dokonywanej — by tak powiedzieć — oczami Maryi. Dlatego jest też modlitwą zakorzenioną w samym sercu Ewangelii, w pełni zgodną z duchem Soboru Watykańskiego II i doskonale odpowiadającą wskazaniom, jakie dałem w Liście apostolskim Novo millennio ineunte: trzeba, aby Kościół w nowym tysiącleciu «wypłynął na głębię», rozpoczynając od kontemplacji oblicza Chrystusa. Dlatego pragnę zachęcić do odmawiania różańca pojedyncze osoby, rodziny, wspólnoty chrześcijańskie. Aby nadać moc temu zaproszeniu, przygotowuję również dokument, który pomoże przypomnieć piękno i głębię tej modlitwy.

2. Pragnę, aby modlitwą różańcową została raz jeszcze objęta wielka sprawa pokoju. Znajdujemy się w obliczu sytuacji międzynarodowej pełnej napięć, chwilami grożącej wybuchem. W niektórych miejscach świata, gdzie konflikt jest szczególnie ostry — mam na myśli zwłaszcza udręczoną ziemię Chrystusa — jasno widzimy, jak mało skuteczne są próby rozwiązań politycznych, choć zawsze są one konieczne — jeśli zaciekłość nie pozwala ludziom popatrzeć na innych sercem, by z nadzieją podjąć dialog.

Kto jednak, jeśli nie sam Bóg, może wzbudzić takie uczucia? Bardziej niż kiedykolwiek potrzeba, by do Niego wznosiła się z całego świata usilna modlitwa o pokój. Właśnie w takiej perspektywie różaniec okazuje się modlitwą szczególnie wskazaną. Buduje on pokój, między innymi przez to, że odwołując się do łaski Boga, jednocześnie składa w tym, kto go odmawia, ów zalążek dobra, z którego mogą wyrosnąć owoce sprawiedliwości i solidarności w życiu osobistym i wspólnotowym.

Myślę o narodach, a także o rodzinach. Jak wielki pokój zapanowałby z pewnością w życiu rodzinnym, gdyby powrócił zwyczaj odmawiania różańca w rodzinach!

3. Serdecznie pozdrawiam pielgrzymów francuskojęzycznych, którzy przybyli, by oddać cześć Matce Bożej przez modlitwę «Anioł Pański». Tak jak Ona, zawsze pełnijcie wolę Bożą, która jest źródłem radości i pokoju! Z Błogosławieństwem Apostolskim.

Gorąco pozdrawiam pielgrzymów i turystów angielskojęzycznych i zachęcam was, abyście w październiku poświęcili szczególną uwagę różańcowi, tej wielkiej modlitwie — prośbie o wstawiennictwo Maryi. Proszę Boga, aby obdarzył wasze rodziny radością i pokojem.

Bardzo serdecznie pozdrawiam pielgrzymów i turystów z krajów niemieckojęzycznych. Maryja, Matka Zbawiciela, całkowicie podporządkowała się planom Boga. Także i my zechciejmy otworzyć się na świętą wolę Bożą. W ten sposób staniemy się zwiastunami zbawienia. Łaska i pokój Jezusa Chrystusa niech będą z wami wszystkimi!

Pozdrawiam pielgrzymów hiszpańskojęzycznych. Pojutrze zaczyna się październik, miesiąc poświęcony różańcowi. Zachęcam was, abyście coraz bardziej uznawali znaczenie tego nabożeństwa jako modlitwy osobistej i wspólnotowej, która nas prowadzi w sposób łatwy i przystępny do kontemplowania Chrystusa. Niech Bóg was błogosławi!

Pozdrawiam również pielgrzymów portugalskojęzycznych i tych wszystkich, którzy nas słuchają, i zachęcam was, abyście żyli wiarą, posłuszni słowu Bożemu, które przywołuje liturgia dzisiejszej niedzieli; a jako zadatek obfitych darów Bożych dla waszego życia chrześcijańskiego chętnie udzielam wam Apostolskiego Błogosławieństwa.

Pozdrawiam pielgrzymów z Polski: z Ostrołęki, Trzemeśni, Raciborza, Polską Misję Katolicką z Dortmundu. Z serca błogosławię wszystkim pielgrzymom tu obecnym i waszym rodzinom. Szczęść Boże!

Pozdrawiam pielgrzymów włoskojęzycznych, w szczególności Siostry Służebniczki Nawiedzenia, którym towarzyszy ordynariusz Porto-Santa Rufina bp Gino Reali. Moje drogie, zawierzam Panu postanowienia i inicjatywy podjęte podczas waszej kapituły generalnej, która właśnie się zakończyła. Niech was zawsze prowadzi i otacza opieką Najświętsza Dziewica.

Pozdrawiam ponadto wiernych z parafii pw. Niepokalanej w Molfetcie i św. Urbana z Preganziol, jak również grupę z Tarentu, «Maestri del Lavoro» z Rovigo oraz zespół muzyczny «La Trionfale» z Orsenigo. Myślą ogarniam również plac św. Piotra, gdzie znajdują się Wolontariusze Ochrony Kraju, promotorzy inicjatywy nazwanej «Una Pedalata per la Vita» (Rajd rowerowy w obronie życia) i gdzie rozpoczyna się dzisiaj inna inicjatywa o charakterze wędrownym, podjęta przez Włoski Ośrodek Sportu i Włoski Fundusz na rzecz Usuwania Barier, aby zwrócić uwagę na problem barier architektonicznych i kulturowych.

4. Modlitwa, którą za chwilę odmówimy, przypomina na początku zwiastowanie archanioła Gabriela Dziewicy Maryi. Dziś właśnie przypada wspomnienie świętych archaniołów Michała, Gabriela i Rafała. Niech ci potężni posłańcy Boga wyjednają nam łaskę, abyśmy zawsze z wielkoduszną miłością wypełniali Jego wolę.

Moi drodzy, to jest ostatnie wakacyjne spotkanie na modlitwie «Anioł Pański». Jeszcze raz serdecznie pozdrawiam mieszkańców Castel Gandolfo i mówię: Do zobaczenia! W niedzielę 6 października, jeśli Bóg zechce, zobaczymy się na placu św. Piotra.

Tworzymy DEON.pl dla Ciebie
Tu możesz nas wesprzeć.

Skomentuj artykuł

Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 29 września 2002
Komentarze (0)
Nikt jeszcze nie skomentował tego wpisu.