Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 4 sierpnia 2002

1. Powróciłem niedawno z podróży do Kanady, Gwatemali i Meksyku. Dziękuję Bożej Opatrzności za to, że pozwoliła mi pomyślnie zakończyć to kolejne dzieło apostolskie. Dziękuję wszystkim, którzy na różne sposoby przyczynili się do jego realizacji, a także tym, którzy towarzyszyli mi w drodze żarliwą modlitwą.

W najbliższą środę będę mówił w katechezie o wizycie w Gwatemali i Meksyku, dzisiaj natomiast pragnę powrócić myślami do Toronto, gdzie na obchodach XVII Światowego Dnia Młodzieży zgromadziły się setki tysięcy chłopców i dziewcząt z wszystkich kontynentów. Spotkali się oni z serdecznym przyjęciem mieszkańców Kanady, kraju o bogatych i różnorodnych tradycjach humanistycznych.

2. Nad jeziorem Ontario przeżyliśmy jak gdyby na nowo doświadczenie ludzi zgromadzonych nad brzegiem Jeziora Tyberiadzkiego, gdzie Jezus, przywoławszy do siebie tłumy, ogłosił im wspaniałe i trudne «orędzie» Błogosławieństw. Młodzi zgromadzeni w Toronto zrozumieli, że w słowach Jezusa kryje się odpowiedź na pragnienie radości i nadziei pulsujące w ich sercach. Odpowiedź ta jest dla nich przekonująca także dlatego, że Jezus nie tylko głosił Błogosławieństwa, ale sam według nich żył do końca, aż po największy dar z samego siebie.

Był ubogi, cichy, miłosierny, czystego serca. Szukał sprawiedliwości, pocieszał strapionych, wprowadzał pokój i zapłacił za to składając na krzyżu ofiarę z samego siebie. Dlatego właśnie krzyż był w centrum każdego spotkania. Krzyż towarzyszy «ludowi Błogosławieństw», młodzieży pielgrzymującej po drogach świata.

3. «Błogosławieni jesteście!» Błogosławieństwa to magna charta tych, którzy pragną budować w świecie nową cywilizację. Młodzi zrozumieli to i wyjechali z Kanady z mocnym postanowieniem zawierzenia Chrystusowi, wiedzą bowiem, że On «ma słowa życia wiecznego» (por. J 6, 68). Takie jest przesłanie Toronto: świat pozbawiony odniesienia do Chrystusa prędzej czy później zwróci się przeciw człowiekowi. Dowodzi tego historia, także najnowsza. Gdy odrzuca się Boga, jednocześnie odrzuca się człowieka.

Dlatego młodzi, przybyli z ponad 170 krajów, przyjęli wezwanie Chrystusa, aby być «solą dla ziemi i światłem świata» (por. Mt 5, 13. 14). Przede wszystkim «być» solą i światłem, aby z kolei «działać» jak sól i światło. Takie było wyzwanie XVII Światowego Dnia Młodzieży. Młodzi podjęli je i teraz powrócili do swoich krajów, aby być budowniczymi nowej «cywilizacji miłości».

Z takim postanowieniem, powziętym po głębokich przeżyciach w Kanadzie, wyruszyli ponownie w drogę na następne spotkanie, które odbędzie się w Kolonii, w Niemczech, w 2005 r.

Niech Maryja, Matka Kościoła, towarzyszy młodym ludziom na całym świecie w tej duchowej wędrówce we wspólnocie Kościoła.