Rzecznik Watykanu: również papież musi iść na dyplomatyczne kompromisy

Czy dyskusja któą prowadzimy dotyczy prawa do wyrażania własnego zdania? Nie. Dotyczy oceny realiów i podejmowanych na ich podstawie decyzji. Patrząc z boku można dochodzić do różnych wniosków. Papież nie ma tego komfortu. Więcej - gorąco wierzę że leży mu na sercu los prześladowanych ludzi. Proszę spojrzeć w jego serce i zauważyć opcje przed którymi stał: powiedzieć (Pan by powiedział stanąć w obronie) czy przemilczeć. Proszę wyobrazić siebie w spotkaniu z birmańskim generałem. Jest Pan dla niego wpływową osobą ze świata POLITYKI zachodu. Nie myśli Pan o konsekwencjach słów? Jakiej decyzji Pan nie podejmie ryzyko jest ogromne. Lubię historię bo ona uczy, ale pod warunkiem stawianie siebie w chwili i momencie podejmowania decyzji. Pozornie wydaje się lepiej powiedzieć prawdę i się przeciwstawić.  Ale nie tak wygrał z ateistami kardynał Wyszyński! Czy wypowiadał się w obronie mordowanych w więzieniach bohaterów i zwykłych ludzi? Czy przeciwstawiał się komunistom podporządkowującym sobie polski kościół? Przez lata szedł na ustępstwa. 40% kleru nakłoniono (często przemocą) do współpracy. Jasne - w końcu krzyknął "Non possumus!", ale parę lat później znów był skłonny rozmawiać z Gomułką. Na pytanie - "jak można rozmawiać z diabłem" odpowiedział "z diabłem się nie da, ale z człowiekiem już można". Inna historia - rok 1989. Prezydentem ma zostać ge. Jaruzelski. Oprawca i zdrajca (w stanie wojennym zginęło oficjalnie podobna liczba ludzi jak podczas interwencji w Czechosłowacji!). Mój odruch był taki jak Pana: nie ma mowy! Jeśliby to zostało odrzucone to co by się wydarzyło?  Dyplomacja to forma dialogu. Dobrze że następca Piotra nie popisuje się bezkompromisowością. Poprawiło by to jego notowania, tylko czy coś by dało prześladowanym? 

Szanowny Panie, wyżej Pan ceni bezkompromisować nad ludzkie życie? Nie widzi Pan dylematu przed którym stanął Franciszek (jakże podobnego do tego przed którym stawali choćby Pius XI czy Pius XII)? Tak łatwo Panu przewidzieć konsekwencje wypowiadanych słów? Tak jest Pan pewien że krytyka wojskowych w Birmie nie skończyłaby się jeszcze większym rozlewem krwii? Dla Pańskiej przyjemności należałoby zaryzykować życie innych? Papieża w wielu miejscach nie rozumiem. Tu jednak chylę czoła przed przywódcą który zderza się ze złem i szuka sposobów jak wyjść z tej sytuacji. Prawdą jest że jego decyzja może być odczytana przez gen. Hlainga jako poparcie jego poczynań (tak jak Hitler uznał zawartyz III Rzeszą konkordat). Sztuka rządzenia to nie sztuka podejmowania bezkompromisowych, miłych sercu decyzji ale sztuka wyboru. Tego co dziś uważa Papież za większe dobro