Uroczystość otwarcia Drzwi Świętych w bazylice św. Jana na Lateranie, 25 grudnia 1999

1. «To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia (...) i czego dotykały nasze ręce» (1 J 1, 1).

Drodzy Bracia i Siostry! W tym uroczystym dniu, gdy obchodzimy pamiątkę narodzin Pana Jezusa Chrystusa, doświadczamy prawdy, mocy i radości tych słów apostoła Jana. Tak, przez wiarę nasze ręce dotykały Słowa Życia; Tego, który — jak śpiewaliśmy w kantyku — jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec wszelkiego stworzenia. Przez Niego i dla Niego wszystko zostało stworzone (por. Kol 1, 15-16). To właśnie stanowi tajemnicę Bożego Narodzenia, którą przeżywamy z głębokim wzruszeniem, zwłaszcza dzisiaj, na początku Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Bóg wkroczył w ludzkie dzieje i przyszedł, aby przemierzać drogi tego świata, aby wszystkim dać zdolność stania się dziećmi Bożymi. Życzę wam z całego serca, aby ta tajemnica świętości i nadziei rozjaśniała swym niegasnącym blaskiem serca wszystkich członków diecezjalnej wspólnoty Rzymu, duchowo zgromadzonej w tej bazylice z okazji uroczystego otwarcia Drzwi Świętych. W tym momencie o głębokiej wymowie duchowej pragnę przekazać serdeczne pozdrowienie i najlepsze życzenia Kardynałowi Wikariuszowi, który najściślej współpracuje ze mną w posługiwaniu wiernym Kościoła w Rzymie. Wraz z nim pozdrawiam jego zastępcę i biskupów pomocniczych, którzy wspomagają go w diecezjalnej posłudze duszpasterskiej. Serdeczne słowa kieruję też do Kapituły Laterańskiej, do proboszczów i całego rzymskiego duchowieństwa, do społeczności seminarium i do wszystkich — zakonników, zakonnic i świeckich pracowników duszpasterstwa — którzy stanowią wybraną część naszego rzymskiego Kościoła, powołanego, aby przewodzić w miłości i wyróżniać się wiernością Ewangelii. Pozdrawiam pana burmistrza, przedstawicieli władz i administracji publicznej, którzy zechcieli być tutaj obecni. Pozdrawiam rzymian, pielgrzymów i wszystkich, którzy za pośrednictwem telewizji uczestniczą wraz z nami w tym wydarzeniu o wielkim znaczeniu historycznym i duchowym.

2. Po otwarciu minionej nocy Drzwi Świętych w Bazylice Watykańskiej przed chwilą otworzyłem Drzwi Święte tutaj, w bazylice laterańskiej — «omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis Mater et Caput», Matce i Głowie wszystkich Kościołów Rzymu i świata, katedrze Biskupa Rzymu. Tutaj w 1300 r. papież Bonifacy VIII uroczyście rozpoczął pierwszy Rok Święty w dziejach. Tutaj z okazji Jubileuszu roku 1423 papież Marcin V otworzył po raz pierwszy Drzwi Święte. Tutaj skupiony jest szczególny wymiar historii zbawienia, związany z łaską jubileuszów oraz z pamięcią historyczną Kościoła Rzymu. Przeszliśmy przez te Drzwi, które są symbolem samego Chrystusa: On jeden bowiem jest Zbawicielem posłanym przez Boga Ojca, który pozwala nam przejść z grzechu do łaski, wprowadzając nas w pełną komunię, która jednoczy Go z Ojcem w Duchu Świętym. Składajmy dzięki Ojcu, bogatemu w miłosierdzie, który ofiarował swego jedynego Syna jako Odkupiciela człowieka.

3. Moglibyśmy powiedzieć, że liturgia sprawowana dzisiejszego wieczoru ma wymiar bardziej rodzinny. Rodzina diecezjalna rozpoczyna tu bowiem obchody jubileuszowe w szczególnej jedności z Kościołami rozproszonymi na całym świecie. Do tego wielkiego wydarzenia przygotowywała się od dawna, najpierw przez Synod, a następnie przez Misje Miejskie. Gorliwy udział miasta i całej diecezji świadczy o tym, że Rzym jest świadom misji, którą powierzyła mu Boża Opatrzność, a która każe mu troszczyć się o cały Kościół oraz dawać przykład wiary i miłości. Rzym wie dobrze, że ta posługa jest zakorzeniona w męczeństwie apostołów Piotra i Pawła i że znajdowała wciąż nowe źródła energii w świadectwie licznych męczenników, świętych mężczyzn i kobiet, którzy kształtowali historię naszego Kościoła. Drodzy bracia i siostry! Rozpoczynający się dzisiaj Rok Święty wzywa także nas do wejścia na tę drogę. Wzywa nas, byśmy radośnie i wielkodusznie odpowiedzieli na powołanie do świętości, aby być zawsze znakiem nadziei dla współczesnego społeczeństwa, zmierzającego ku trzeciemu tysiącleciu.

4. W ciągu Roku Świętego wiele będzie okazji, które pozwolą wierzącym głębiej zrozumieć to religijne wyzwanie, ściśle związane z obchodami jubileuszowymi. Mam na myśli przede wszystkim Jubileusz diecezjalny, który odbędzie się 28 maja na placu św. Piotra. Innym wydarzeniem, powierzonym w szczególny sposób diecezji rzymskiej, ma być Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, który odbędzie się — jeśli Bóg pozwoli — w dniach 18-25 czerwca.

5. Trzecim spotkaniem o wielkim znaczeniu będzie XV Światowy Dzień Młodzieży. Obok młodzieży — rodziny: myślę w tej chwili o Światowym Spotkaniu Rodzin, które odbędzie w dniach 14-15 października 2000 r. Oczekują nas zatem liczne i doniosłe spotkania! Zawierzamy je wszystkie macierzyńskiemu wstawiennictwu Maryi, czczonej jako Zbawienie Ludu Rzymskiego. Niech Ona towarzyszy nam i kieruje naszymi krokami, aby ten rok był czasem niezwykłej łaski duchowej i odnowy społecznej.

6. Kościele Rzymu, dzisiaj nawiedza cię Chrystus, aby otworzyć ci ten rok łaski i miłosierdzia! Przekraczając jako pokorny pielgrzym próg Drzwi Świętych, przyjmij dary przebaczenia i miłości. Niech wzrasta twoja wiara i entuzjazm misyjny: takie jest najważniejsze dziedzictwo apostołów Piotra i Pawła. Ileż razy w ciągu swej dwutysiącletniej historii doświadczyłeś cudownych owoców przyjścia Chrystusa, który uczynił cię matką w wierze i pochodnią cywilizacji dla wielu narodów! Wielki Jubileusz, którym zamierzasz rozpocząć nowe tysiąclecie, niech ci pomoże, Rzymie, iść z radością za twoim Panem i niech wzbudzi w tobie żarliwe pragnienie nieustannego głoszenia Jego Ewangelii. Na tym polega twój szczególny wkład w budowę epoki sprawiedliwości, pokoju i świętości. Amen!