Ważny dokument Kongregacji Nauki Wiary nt. charyzmatów w Kościele

Dokument, zatytułowany "Iuvenescit Ecclesia", przedstawia m.in. kryteria rozeznawania darów charyzmatycznych w Kościele i "form prawnych uznawania nowych form eklezjalnych" z nimi związanych.

Autorzy listu wychodzą od stwierdzenia, że "Kościół mocą Ewangelii utrzymuje się w ciągłej młodości, a Duch stale go odnawia, budując i prowadząc go poprzez rozmaite dary hierarchiczne i charyzmatyczne". Uznanie i docenienie "licznych charyzmatów, zdolnych do pobudzania i karmienia życia wiarą Ludu Bożego" jest dziś bardziej niż kiedykolwiek przedtem konieczne w związku z zadaniem nowej ewangelizacji.

Przedmiotem dokumentu są "wielorakie zrzeszenia eklezjalne", powstałe zarówno przed, jak i po Soborze Watykańskim II, które "stanowią cenny zasób dla odnowy Kościoła i naglącego duszpasterskiego i misyjnego nawrócenia całego życia kościelnego". Są wśród nich tradycyjne stowarzyszenia, instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, a także "zrzeszenia ludzi świeckich, ruchy kościelne i nowe wspólnoty". 

Tym, co odróżnia je na tle całego Kościoła, jest ich "charakter «ruchów», a więc pewnych dynamicznych rzeczywistości, które są w stanie ukazywać szczególną atrakcyjność Ewangelii i proponować model życia chrześcijańskiego, który z założenia ma być całościowy, a więc obejmujący wszystkie aspekty ludzkiego istnienia", a także "intensywne współdzielenie życia, po to, by wzmacniać życie wiarą, nadzieją i miłością". W zrzeszeniach tych, "w zależności od charyzmatu, mogą brać udział wierni żyjący w różnych stanach (świeccy, kapłani, osoby konsekrowane), co jest przejawem wielorakiego bogactwa kościelnej wspólnoty".

Celem listu jest przywołanie, w kontekście relacji pomiędzy darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi, tych elementów teologicznych i eklezjologicznych, "których zrozumienie może sprzyjać płodnemu i uporządkowanemu udziałowi nowych zrzeszeń eklezjalnych w komunii i misji Kościoła". 

Dlatego w oparciu o "kluczowe elementy zarówno nauki o charyzmatach, wyłożonej w Nowym Testamencie, jak i refleksji Magisterium wokół tych nowych rzeczywistości" oraz "o pewne zasady o charakterze teologiczno-systematycznym" dokument proponuje "wyznaczniki tożsamości darów hierarchicznych i charyzmatycznych, a także wybrane kryteria dla rozeznawania nowych ruchów kościelnych".

Omawiając konkretną praktykę kościelną dotyczącą "relacji pomiędzy darami hierarchicznymi a darami charyzmatycznymi, które pojawiają się w formie zrzeszeń charyzmatycznych we wspólnocie kościelnej", Kongregacja zwraca uwagę, że wymaga to "przede wszystkim skutecznego wprowadzenia zrzeszeń charyzmatycznych w pastoralne życie Kościołów partykularnych".